Μάργκαρετ Φον Τρότα, Ρόζα Λούξεμπουργκ (1986)

Μάργκαρετ Φον Τρότα, Ρόζα Λούξεμπουργκ (1986)

 

  Το έχω ξαναγράψει, μου αρέσουν οι βιογραφίες. Πρότεινα στο φίλο μου το Γιάννη να δούμε ή τη Ρόζα Λούξεμπουργκ ή τον Στάλιν. Τον Στάλιν; Με τίποτα. Έτσι είδαμε τη Ρόζα Λούξεμπουργκ.

  Διαβάζεις για τη ζωή ενός ανθρώπου, όμως συγκρατείς μόνο τα πιο σημαντικά. Ήξερα ότι η Ρόζα Λούξεμπουργκ ήταν μια επαναστάτρια, και ότι μετά την αποτυχημένη εξέγερση των σπαρτακιστών το 1917 τη συνέλαβαν και τη σκότωσαν, και το πτώμα της το έριξαν στο ποτάμι. Το ίδιο έκαναν και με τον ηγέτη της εξέγερσης, τον Καρλ Λίμπνεχτ.

  Η ειρωνεία της ιστορίας: η Ρόζα Λούξεμπουργκ ήταν αντίθετη με την εξέγερση, όμως ο Καρλ Λίμπνεχτ επέμενε. Η Ρόζα δεν είχε παρά να τον ακολουθήσει.

  Την ίδια τύχη είχε και ο Γιαμαμότο, ο μεγάλος ναύαρχος της Ιαπωνίας. Ήταν αντίθετος με το να μπει η Ιαπωνία στον πόλεμο, όμως οι ιέρακες υπερίσχυσαν. Το αεροπλάνο του καταρρίφθηκε, ένας άτυχος θάνατος για έναν ειρηνιστή.

  Το σκεφτόμουνα σε σχέση με τον πόλεμο στην Ουκρανία: οι λαοί πληρώνουν τις επιλογές των ηγετών τους. Η Γερμανία το πλήρωσε δυο φορές. Η Δρέσδη ισοπεδώθηκε ένα βράδυ σε ένα βομβαρδισμό των συμμάχων, που είχε σαν στόχο να κάμψει το ηθικό του γερμανικού λαού. Τριάντα χιλιάδες ήσαν οι νεκροί. Και βέβαια το τίμημα που πλήρωσε η Ιαπωνία ήταν πολύ μεγαλύτερο, με τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.

  Εξαιρετική η ερμηνεία της Βαρβάρας Σούκοβα σαν Ρόζα Λούξεμπουργκ.