Tian Zhuangzhuang, Άνοιξη σε μια μικρή πόλη (小城之春,2002)

Tian Zhuangzhuang, Άνοιξη σε μια μικρή πόλη (小城之春,2002)

 

  Η ταινία είναι remake της ομώνυμης ταινίας του Fu Mei, που θα προβληθεί την Πέμπτη που μας έρχεται στο Στούντιο.

  Έχω γράψει πολλές φορές για την αυτοθυσία της γυναίκας για τον άντρα, φέρνοντας σαν παραδείγματα την Άλκηστη και την Παλλακίδα, όμως εδώ βλέπω τον άντρα να αυτοθυσιάζεται για τη γυναίκα.

  Είναι οκτώ χρόνια παντρεμένοι, αλλά μετά το δεύτερο χρόνο του γάμου τους αυτός αρρώστησε. Αδιάγνωστη η αρρώστια του, που χαρακτηριστικό της σύμπτωμα είναι ο βήχας. Στην ταινία του Fu Mei εκφράστηκε η υποψία φυματίωσης.

  Συνήθως τη βγάζει στον κήπο, στον ήλιο. Η γυναίκα του νιώθει τη ζωή της χαραμισμένη κοντά στον άρρωστο άντρα της. Είναι τώρα δυο τρία χρόνια που δεν κοιμούνται μαζί. Δεν πρέπει να έχουν καθόλου σεξουαλικές σχέσεις.

  Στο σπίτι καταφτάνει ο φίλος του που είχαν να ιδωθούν οκτώ χρόνια. Μα θα μείνει μερικές μέρες μαζί τους, δεν μπορεί να φύγει.

  Θα τον συστήσει στη γυναίκα του. Μα βέβαια γνωρίζονται, έμεναν σε διπλανά σπίτια.

  Ήταν ερωτευμένοι εκείνη την εποχή, όμως η μητέρα της αντιδρούσε στο γάμο τους. Μετά ήλθε ο πόλεμος, χώρισαν, αυτή παντρεύτηκε έναν άνθρωπο που δεν αγαπούσε. Προσπάθησε να τον αγαπήσει, αλλά δεν τα κατάφερε. Πηγαίνει για ψώνια και γυρνάει την περισσότερη ώρα στα μισογκρεμισμένα τείχη της πόλης.

  Ο άντρας της έχει μια μικρή αδελφή. Μα πώς μεγάλωσε, έχουν περάσει τόσα χρόνια. Τότε ήταν έξι χρονών, τώρα είναι δεκαέξι.

  Πρόσχαρη κοπέλα, όλο χαμόγελο.

  Ο αδελφός της θέλει να την προξενέψει στο φίλο του, και βάζει τη γυναίκα του να κάνει την προξενιά. Φυσικά αυτή ζηλεύει. -Μα είναι μαθήτρια ακόμη, μόλις δεκαέξι χρονών.

  Παρ’ όλα αυτά θα κάνει την προξενιά. Αυτός βέβαια δεν έχει σκοπό, παρά το ότι τη συμπαθεί.

  Κάποια στιγμή ο άντρας της θα υποπτευθεί, και θα παραδεχθούν ότι είναι ερωτευμένοι.

  Της το είχε πει πιο πριν, αυτός της ταίριαζε καλύτερα για άντρας.

  Θα κάνει απόπειρα αυτοκτονίας πίνοντας τα υπνωτικά του χάπια. Η γυναίκα του πέφτει πάνω του κλαίγοντας. Ξέρει ότι το έκανε γι’ αυτήν. Την αγαπάει και θέλει την ευτυχία της, δεν θέλει να μπαίνει εμπόδιο ανάμεσά τους.

  Την έχει συγκινήσει η θυσία του.

  Δεν έχω δει remake που να ακολουθεί τόσο πιστά το πρωτότυπο. Ίσως δεν είναι τυχαίο που στα γράμματα της αρχής διαβάζουμε «Με αυτό το έργο, οι παραγωγοί θέλουν να αποτίσουν φόρο τιμής στους πρωτοπόρους του κινέζικου κινηματογράφου». Τη μόνη καινούρια σκηνή που θυμάμαι είναι όταν ο φίλος διδάσκει στην μικρή αδελφή και στους συμμαθητές της το βαλς.

  Ξέρουμε το παιχνίδι «πέτρα-ψαλίδι-χαρτί». Το είδαμε και εδώ, όμως είδαμε και πεντέξι άλλα παρόμοια. Το ίδιο και στο έργου του Fu Mei.

  Όμως, σε αντίθεση με το έργο του Fu Mei που τελειώνει αισιόδοξα (Θα ξαναβρεθούν το καλοκαίρι. Στην κορφή ενός λόφου η γυναίκα πιάνει τον άντρα της από το χέρι και του δείχνει τον φίλο που απομακρύνεται με τη συνοδεία της αδελφής του και του υπηρέτη, η τελευταία σκηνή), ο Τιαν τελειώνει απαισιόδοξα. Βλέπουμε τη γυναίκα να κάθεται και να κεντάει όπως και πριν έλθει ο φίλος, δίνοντας την αίσθηση της καθημερινής πλήξης.

  H Hu Jingfan αντιγράφει την ερμηνεία της Wei Wei στην ταινία του Fu Mei, που ήταν πολύ χαρακτηριστική, με τις αργές κινήσεις της, σαν να έπαιζε σε θέατρο Νο. Το ίδιο και η Zhang Hongmei στο ρόλο της αδελφής.

  Σίγουρα πολύ καλή ταινία (6,9 η βαθμολογία της στο IMDb), που όμως δεν μπόρεσε να ξεπεράσει την ταινία του Fu Mei (7,4).