Charles Crichton, Δολοφόνος για γέλια (Battle of the sexes, 1959)

Charles Crichton, Δολοφόνος για γέλια (Battle of the sexes, 1959)

 

  Η ταινία με άφησε αμήχανο. Τι θέλει να πει ο ποιητής;

  Πεθαίνει ο πατέρας, ο γιος πρέπει να έλθει από την Αμερική στη Σκωτία και να αναλάβει την επιχείρηση. Πωλούν υφάσματα tweed.

  Στην επιστροφή συναντάει μια γυναίκα, στέλεχος μιας εταιρείας που εκμοντερνίζει επιχειρήσεις. Υπάρχει μια χημεία ανάμεσά τους, αυτή θα ενθουσιαστεί, και θα προσφερθεί να εκσυγχρονίσει την επιχείρηση του εκλιπόντος πατέρα του. Ο ίδιος δεν έχει ιδέα από την επιχείρηση, ο ιθύνων νους της, ακόμη και όταν ζούσε ο πατέρας του, ήταν ο Πήτερ Σέλερς.

  Να δουν τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις της εταιρείας.

  Οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις της εταιρείας είναι στην πραγματικότητα ανύπαρκτες. Το μαλλί το επεξεργάζονται νοικοκυριά που είναι διασκορπισμένα στις Εβρίδες. Προτείνει να φτιάξουν ένα συγκρότημα όπου θα είναι εγκατεστημένοι οι εργαζόμενοι, τους άλλους θα τους απολύσουν. Ακούς εκεί να τους δίνουν προκαταβολή τρεις μισθούς!

  Η γυναίκα κάνει αρκετές καινοτομίες στα γραφεία, τις οποίες ο Πήτερ Σέλερς σαμποτάρει κανονικά. Όμως εξακολουθεί να είναι μια μεγάλη απειλή.

  Αποφασίζει να τη σκοτώσει.

  Τα ελάχιστα κωμικά επεισόδια που είδα στην ταινία είναι οι αποτυχημένες προσπάθειές του.

  Τελικά θα καταφέρει να την κάνει πέρα, η επιχείρηση θα επιστρέψει στα παλιά.

  Ενάντια στον εκσυγχρονισμό;

  Μια δολοφονία, για να αποτραπεί;

  Δεν μου άρεσε η ταινία, και ο πιο σημαντικός λόγος είναι ότι δεν είδα να γελάω πολύ. Το 6,6 που έχει στο IMDb νομίζω την κολακεύει.

  Να μην τα ξαναλέω, εμένα δεν μου άρεσε, εσάς όμως μπορεί να σας αρέσει. Αν είστε φαν του Πίτερ Σέλερς σίγουρα θα τη δείτε.