Gabriel Axel, Η γιορτή της Μπαμπέτ (Babette’s feast, 1987)

Gabriel Axel, Η γιορτή της Μπαμπέτ (Babette’s feast, 1987)

 

  Από μεθαύριο Πέμπτη στους κινηματογράφους.

  Οι δυο αδελφές έχουν μείνει ανύπαντρες, αν και πολύ όμορφες. Ο πατέρας τους, ένας πολύ θρησκευόμενος πάστορας που έχει γύρω του μια ομάδα πιστούς απορρίπτει όλους τους υποψήφιους γαμπρούς. Τη Martine την φλερτάρει ένας νεαρός λοχαγός. Όμως, της λέει, δεν μπορεί να μείνει σ’ αυτόν τον ερημότοπο, θέλει να ακολουθήσει την καριέρα του. Την καλλίφωνη Philippa τη φλερτάρει ένας βαρύτονος που της κάνει μαθήματα φωνητικής. Όταν της την πέφτει (όχι σεξουαλικά), αυτή του στέλνει μήνυμα με τον πατέρα της ότι θέλει να σταματήσει τα μαθήματα. Αυτός φεύγει αμέσως για το Παρίσι.

  Χρόνια αργότερα, το 1971, μετά την ήττα της Κομμούνας στο Παρίσι, οι εκτελέσεις ήταν αθρόες. Ο άντρας της Μπαμπέτ και ο γιος της σκοτώθηκαν. Ο βαρύτονος για να τη σώσει τη στέλνει στη Σουηδία (εκεί διαδραματίζεται η πλοκή) στις δυο αδελφές, που τώρα είναι ηλικιωμένες. Δεν μπορούν να την προσλάβουν ως υπηρέτρια, όμως αυτή δέχεται να δουλέψει αμισθί. Στα δεκατέσσερα χρόνια πάνω…

  Η συνέχεια επί της οθόνης.

  Υπάρχουν πολλοί παράγοντες για το αν θα σου αρέσει μια ταινία ή όχι, που είναι ανεξάρτητοι από την ποιότητά της. Η ταινία αυτή δεν μου άρεσε γιατί είναι γεμάτη από θρησκευτικές αναφορές και θρησκευτικά τραγούδια. Πιστεύω μάλιστα ότι το στόρι ήταν το πρόσχημα για να εκφράσει τη βαθιά του θρησκευτικότητα ο σκηνοθέτης.

  Μπορεί βέβαια και να κάνω λάθος.