Frantisek Vlácil, Marketa Lazarová (1967)

 

  Από την Πέμπτη που μας πέρασε στους κινηματογράφους.

  Πριν μόλις δυο μήνες προβλήθηκε και η «Κοιλάδα των μελισσών» του Φράντισεκ Βλάτσιλ, μια επίσης εξαιρετική ταινία.

  Γιατί και η «Μαρκέτα Λαζάροβα» είναι μια εξαιρετική ταινία.

  Και σ’ αυτή την ταινία η πλοκή τοποθετείται στον μεσαίωνα, σε μια εποχή που το σύστημα των φατριών, των εκτεταμένων οικογενειών, επιβίωνε ακόμη. Πάντως τα παγανιστικά στοιχεία για τα οποία γράφει η βικιπαίδεια εγώ δεν τα αντιλήφθηκα στην ταινία, εσείς όμως μπορεί να τα αντιληφθείτε αν πάτε να την δείτε, κάτι που σας συνιστώ ολόθερμα. Να σας πω ότι η βαθμολογία της στο IMDb είναι 7,9.

  Να κάνω αντιγραφή και επικόλληση της πλοκής από το e-mail που μου έστειλαν.

  «Ο Νίκολας και ο αδελφός του, Ανταμ, ληστεύουν περαστικούς για λογαριασμό του τυραννικού τους πατέρα, Κόζλικ. Σε μια από τις ληστείες, βρίσκονται να έχουν όμηρο έναν νεαρό Γερμανό, του οποίου όμως ο πατέρας έχει δραπετεύσει και αναγγέλλει στον βασιλιά το συμβάν. Ο Κόζλικ ετοιμάζεται για την οργή του βασιλιά και αποζητά τη συμμαχία του γείτονα του, Λαζάρ. Όταν αυτός του την αρνείται, ο Κόζλικ στέλνει τον Νίκολας να απαγάγει την κόρη του Λαζάρ. Τώρα ο βασιλιάς έχει ακόμα έναν σύμμαχο και ετοιμάζεται να επιτεθεί».

  Το ποιητικό μοντάζ δημιουργεί κάποιες φορές αφηγηματικές ασάφειες, γι’ αυτό ίσως θα ήταν καλό να διαβάσετε την πιο εκτεταμένη περίληψη της πλοκής που δίνει η βικιπαίδεια. Ουδέν καλόν αμιγές κακού, ο ποιητικός κινηματογράφος είναι πάντα ποιοτικός κινηματογράφος, αλλά συχνά έχει αυτό το πρόβλημα, έχω ξαναγράψει σχετικά.

  Μπορεί μια ταινία να αρέσει σε όλους, όμως δεν σημαίνει ότι την προσλαμβάνουν όλοι το ίδιο. Τη δική μου πρόσληψη θα τη χαρακτήριζα φεμινιστική.

  Τη Μαρκέτα την απαγάγουν, όμως ο απαγωγέας της την ερωτεύεται όπως και αυτή αυτόν. Όταν ο «καπετάνιος» με στρατιώτες καταστρέφουν την φατρία του Κόζλικ σκοτώνοντας τους περισσότερους άντρες, ο Νίκολας λέει στην Μαρκέτα να γυρίσει πίσω στον πατέρα της. Δεν έφυγε με τη θέλησή της.

  Δεν είναι ικανοποιητικό το επιχείρημα για τον πατέρα της, θα μπορούσε να γυρίσει πίσω. Διώχνεται.

  Για αυτή την έννοια της τιμής, της οποίας η γυναίκα είναι το μεγάλο θύμα, έχω γράψει σχετικά σε μια ανακοίνωσή μου για μια ημερίδα.

  Βλέπουμε όμως στην ταινία και το μεγαλείο του έρωτα, καθώς και το μεγαλείο της ψυχής (του καπετάνιου).

  Ας μην πούμε περισσότερα, το τέλος είναι εντυπωσιακό, και όχι ολότελα unhappy.