Alfred Hitchckok, Υποψίες (Suspicion, 1941)

Alfred Hitchckok, Υποψίες (Suspicion, 1941)

 

  Από την Πέμπτη που μας πέρασε στους κινηματογράφους.

  Για την ταινία του Fritz Lang "Έχω δικαίωμα να ζήσω" γράψαμε ότι το crime ήταν απλώς για να αναδειχθεί το romance, στις «Υποψίες» συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: το romance είναι το πρόσχημα για να αναδειχθεί το crime.

  Ο Κάρι Γκραντ είναι ένας ανεύθυνος άνδρας, τζογαδόρος (παίζει στον ιππόδρομο), χρωστάει λεφτά, αλλά με χιούμορ, ένα από τα θετικά της ταινίας. Αυτή, που οι γονείς της την θεωρού ότι δεν πρόκειται ποτέ να παντρευτεί με τον υπερβολικά σοβαρό χαρακτήρα της, τον ερωτεύεται. Όταν όμως αρχίζουν οι διάφορες αποκαλύψεις αρχίζουν και οι υποψίες, και στο τέλος ο φόβος για την ίδια της τη ζωή.

  Η αφηγηματική αναμονή είναι δεδομένη, αλλά το τέλος δεν θα το αποκαλύψω, α, όλα κι όλα, εγώ σαν τον Ποκοπίκο κρατάω μυστικά, δεν κάνω σπόιλερ. Το μόνο που μπορώ να σας πω, για όσους με διαβάζουν και δεν το θυμούνται, είναι ότι μου αρέσουν τα happy end. Και αυτή η ταινία έχει happy end.

  O Κάρι Γκραντ ήταν απολαυστικός στο ρόλο του με την πληθωρική συμπεριφορά του και το χιούμορ του, όμως υποκριτικά η Τζόαν Φοντέιν, με το συγκρατημένο παίξιμό της, ήταν καλύτερη, και δικαίως κέρδισε το όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου.

  Μου άρεσε η ταινία, όπως μου αρέσουν και όλες οι επανεκδόσεις εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων.