Carla Simón, Οι ροδακινιές του Αλκαράς (Alcarras, 2022)

 

Carla Simón, Οι ροδακινιές του Αλκαράς (Alcarras, 2022)

 

  Εξακολουθεί να παίζεται στους κινηματογράφους, για τρίτη βδομάδα.

  Έχουμε δει μια ακόμη ταινίας της καταλανής Κάρλας Σιμόν, το «Ένα αξέχαστο καλοκαίρι».

  «Οι ροδακινιές του Αλκαράς» παίζονται για τρίτη βδομάδα.

  Γιατί άργησα τόσο να γράψω για την ταινία.

  Γιατί είπα δεν θα θυσιάζω τις διακοπές μου και το διάβασμα για τις ταινίες.

  Αλλά για το διάβασμα θα μιλήσουμε σαν απολογισμό, λίγο πριν επιστρέψω στην Αθήνα.

  Αντιγράφω την πλοκή από το Αθηνόραμα.

  «Η ζωή μιας οικογένειας καταλανών ροδακινοπαραγωγών αλλάζει όταν ο ιδιοκτήτης της γης τους πεθαίνει και οι κληρονόμοι αποφασίζουν να εγκαταστήσουν εκεί φωτοβολταϊκά».

  Ο παππούς την πάτησε.

  Στον εμφύλιο έσωσε τον μεγαλοκτηματία από τους δημοκρατικούς κρύβοντάς τον. Αυτός, για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του που του έσωσε τη ζωή, του δώρισε ένα μεγάλο κομμάτι γης.

  Στα λόγια, όπως κάνουν συχνά οι γονείς, καλοπροαίρετα, με αποτέλεσμα να σφαχτούν μετά οι κληρονόμοι.

  Μα γιατί να μην κάνουν χαρτιά για τη μεταβίβαση γης;

  Ο παππούς καταλαβαίνει το λάθος του αλλά είναι αργά.

  Μα δεν θα τους διώξουν, αντί να καλλιεργούν ροδακινιές θα ασχολούνται με τα φωτοβολταϊκά.

  Μα είναι δυνατόν να αλλάξουν επάγγελμα; Αυτοί είναι ροδακινοπαραγωγοί.

  Το στόρι αυτό είναι το πρόσχημα για να δούμε μια «λαογραφική» ταινία, με τις ζωές των καταλανών αγροτών. Τα γλέντια τους, αλλά και τους ξεσηκωμούς τους για την πτώση της τιμής των προϊόντων, κάτι που και εδώ στην Ελλάδα το ξέρουμε πολύ καλά.

  Ταινία χωρίς σασπένς, το οποίο είναι εκ των ων ουκ άνευ για τον Syd Field (Δεν έγραψα για το έργο του «Screenplay, the foundations of screenwriting» γιατί ήθελα να γράψω αφού το ξαναδιάβαζα, αλλά δεν τα κατάφερα, μέχρι τη μέση έφτασα), δεν μου άρεσε ιδιαίτερα. Σίγουρα για τους καταλανούς έχει περισσότερο ενδιαφέρον, αλλά και για τους έλληνες σίγουρα, αφού παίζεται είπαμε για τρίτη εβδομάδα, ενώ οι «Έρωτες της Αναΐς» κρατήθηκαν μόλις μια βδομάδα, ταινία που επίσης δεν μου άρεσε.

  Γιατί δεν μου άρεσε ιδιαίτερα;

  Γιατί υπήρχε κάτι που μου άρεσε: τα παιδιά. Τα παιδιά που ασχολούνται με τα δικά τους, ενώ μπλέκονται συχνά στα πόδια των μεγάλων. Και ενώ εδώ τους κύριους ρόλους τους έχουν οι μεγάλοι, στην άλλη ταινία που είδαμε, το «Ένα αξέχαστο καλοκαίρι», τους κεντρικούς ρόλους τους είχαν παιδιά.