Omar El-Zohairy, Φτερά και πούπουλα (Feathers, 2021)

Omar El-Zohairy, Φτερά και πούπουλα (Feathers, 2021)

 

  Από χθες στους κινηματογράφους.

  Δραματική ταινία που μας έρχεται από την Αίγυπτο.

  Και πάλι θα μιλήσω ειδολογικά.

  Φαίνεται αρχικά σαν ταινία φαντασίας. Ο άνδρας εξαφανίζεται από ένα μάγο σε ένα παιδικό πάρτι, τη θέση του παίρνει ένα κοτόπουλο. Πάει να τον επαναφέρει, εξαφανισμένος. Μέσα στο κουτί βρίσκεται πάλι το κοτόπουλο, όχι ο άντρας.

  Η γυναίκα του πληρώνει ένα σωρό λεφτά σε γιατρούς και μάγους να τον επαναφέρουν, όμως τίποτα, το κοτόπουλο παραμένει κοτόπουλο. Και τα οικονομικά της προβλήματα αρχίζουν να οξύνονται. Ένας της οικογένειας θα κοιτάξει να επωφεληθεί, θα της ριχτεί. Βέβαια αυτή θα τον αποκρούσει.

  Αιγυπτιακός μαγικός ρεαλισμός;

  Όχι, στην πραγματικότητα ο άντρας της απήχθη (αυτό το συμπέρασμα έβγαλα εγώ, δεν νομίζω να σκηνοθέτησε την εξαφάνισή του), για να βρεθεί βδομάδες αργότερα τραυματισμένος βαριά. Ζούσε για καιρό ανάμεσα σε άστεγους.

  Η γυναίκα του τον περιποιείται αρχικά.

  Αρχικά, γιατί αργότερα…

  Αργότερα τι;

  Α, όλα κι όλα, εγώ σαν τον Ποκοπίκο που κρατάει μυστικά δεν κάνω σπόιλερ. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι μου θύμισε μια ταινία του Μίχαελ Χάνεκε, τον οποίο είδα πακέτο πράγμα για το οποίο μετάνιωσα, τις ταινίες του τις βρήκα ψυχοπαθολογικές και δεν θέλησα να δω τις μεταγενέστερες. Κάτι διάβασα όμως για την «Αγάπη».

  Όχι, η ταινία δεν μου άρεσε, παρά το ότι βλέπω με συμπάθεια τις ταινίες που μας έρχονται από τον Τρίτο Κόσμο. Και όχι μόνο σε μένα, αν κρίνω από το 6,4 που είναι η βαθμολογία της στο IMDb.

  Καλά, δεν μου άρεσε τίποτα στην ταινία;

  Έχω ξαναγράψει ότι πέρα από τις ειδολογικές μου προτιμήσεις και τα χάπι εντ μού αρέσουν οι ταινίες που έχουν γυρίσματα σε εξωτερικούς, καταπράσινους χώρους. Επίσης έχω γράψει ότι ταινίες που η κάμερα περιφέρεται υπερκινητική, συχνά σαν μεθυσμένη, με κουράζουν. Εδώ η κάμερα είναι ακίνητη και προτιμάει τα μακριά, αποστασιοποιημένα πλάνα.