Frantisek Vlácil, Αδελαΐδα (Adelheid, 1970)

Frantisek Vlácil, Αδελαΐδα (Adelheid, 1970)

 

  Από την Πέμπτη που μας πέρασε στο Στούντιο.

  Το έχω ξαναγράψει, μου αρέσουν τα romance. Αυτό που δεν θυμάμαι να έχω γράψει είναι ότι μου αρέσουν ακόμη κι αν δεν έχουν happy end.

  Επίσης μου αρέσουν πολύ οι ταινίες που έχουν σαν μοτίβο «τα σύνορα της αγάπης».

  Έχει ο καιρός γυρίσματα.

  Στο «Μαγαζάκι της κεντρικής οδού» που προβλήθηκε πρόσφατα βλέπουμε τον τσέχο να αναλαμβάνει την επιχείρηση μιας γριάς εβραίας. Απόφαση της ναζιστικής διοίκησης.

  Στην «Αδελαΐδα» βλέπουμε να δίνεται στον τσέχο ανθυπολοχαγό που είχε διαφύγει στο εξωτερικό, είχε πάει στην Αγγλία και προσέφερε τις υπηρεσίες του στη RAF, το σπίτι του αρχιναζί γερμανού, που πρόκειται να εκτελεσθεί.

  Για όσους δεν το ξέρουν, υπήρχε στην τσεχοσλοβακία μια σημαντική γερμανική μειονότητα, οι λεγόμενοι στουδίτες. Πάρα πολλοί απ’ αυτούς μετά το τέλος του πολέμου εκτοπίσθηκαν στην Γερμανία.

  Κάποιοι ήταν εβραϊκής καταγωγής.

  Ξέρετε κανένα;

  Το βάζω σαν αίνιγμα.

  Στο σπίτι μένει η κόρη του.

  Θα νιώσουν αισθήματα ο ένας για τον άλλο.

  Θα  το κάνουν.

  Τελικά δεν κάνει μόνο η βικιπαίδεια σπόιλερ που δίνει την περίληψη ενός έργου αλλά και το IMDb. Όχι, δεν μας λέει τι έγινε στο τέλος, αλλά κάνει όμως ένα σπόιλερ γράφοντας κάτι που διαφορετικά θα ήταν ένα εφέ έκπληξης: η κόρη έκρυβε στο σπίτι τον αδελφό της. Αλλά αυτό θα αποκαλυφθεί προς το τέλος της ταινίας.

  Και το τέλος τελικά τι ήταν, happy ή unhappy;

  Α, όλα κι όλα, όπως ο Ποκοπίκο κρατάει μυστικά έτσι κι εγώ δεν κάνω σπόιλερ. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι να ξαναδιαβάσετε προσεκτικά αυτή την ανάρτηση.

  Και βέβαια ότι η ταινία μου άρεσε πολύ.