Bu Wancang (卜万苍), The peach girl (桃花泣血记,1931)

Bu Wancang (卜万苍), The peach girl (桃花泣血记,1931)

 

  Στην ταινία «Αγάπη και καθήκον» ο Μπου Γουαντσάνγκ, μέσα από μια ερωτική ιστορία καταγγέλλει τους κανονισμένους από τους γονείς γάμους, πράγμα που στάθηκε εμπόδιο σε ένα ειδύλλιο που μόλις άρχισε να αναπτύσσεται. Εδώ, πάνω στο μοτίβο «τα σύνορα της αγάπης» καταγγέλλει τις ταξικές διαφορές που μπαίνουν εμπόδιο στην έρωτα.

  Ο πατέρας της στην υπηρεσία των κτημάτων των γονιών του. Γνωρίζονται από τα παιδικά τους χρόνια. Είναι απαρηγόρητο το κοριτσάκι όταν φεύγει ο φίλος της επιστρέφοντας με τους γονείς του στην Σαγκάη, αρκετά κάθισαν στο εξοχικό τους.

  Θα μεγαλώσουν, θα της ζητήσει να έλθει στη Σαγκάη, θα τη φιλοξενήσει.

  Έρχεται.

  Κάποιος υπηρέτης τούς βλέπει σε τρυφερή στάση και το καρφώνει στη μητέρα του.

  Να την πάρει αμέσως και να την πάει στους γονείς της.

  Εν τάξει μαμά, δεν έχει αντίρρηση ο νεαρός.

  Μόνο που δεν θα την πηγαίνει.

  Την έχει σπιτωμένη.

  Όταν έρχεται ο πατέρας της να την πάρει γιατί η μητέρα της είναι άρρωστη, η μητέρα του καταλαβαίνει την αλήθεια.

  Ο πατέρας της πηγαίνει και την παίρνει.

  Ο φίλος της θέλει να πάει να τη βρει στο χωριό, όμως έχουν κλειδαμπαρώσει τις πόρτες, δεν μπορεί να φύγει.

  Στο τέλος παραιτείται.

  Η φίλη του γεννάει ένα κοριτσάκι.

  Όμως αρρωσταίνει. Έρχεται κάποιος και τον ενημερώνει.

  Αυτή τη φορά δεν μπορεί κανείς να τον κρατήσει, πηγαίνει και τη βρίσκει.

  Πεθαίνει ενώ αυτός κάθεται πλάι της.

  Απαρηγόρητος πέφτει στην αγκαλιά της.

  Θέλει να αυτοκτονήσει. Όμως τι θα γίνει η κόρη τους;

  Στέλνει γράμμα στη μητέρα του, δεν θα επιστρέψει αν δεν δεχτεί τους νέους της συγγενείς.

  Τους βλέπουμε όλους μαζί στον τάφο της. Η μητέρα του κρατάει αγκαζέ τον πατέρα της, που έχασε το φως του σε μια πάλη με ζωοκλέφτες, στην προσπάθειά του να προστατεύσει τα γελάδια της. Του σκουπίζει τα δάκρυα από τα μάτια του. Αυτός κρατάει την κόρη του στην αγκαλιά του.

  Πάλι γλυκόπικρο το τέλος, όπως και στην προηγούμενη ταινία του «Αγάπη και καθήκον».

  Και πάλι εδώ τον πρωταγωνιστικό ρόλο τον έχει το ίδιο ζευγάρι, η Ruan Lingyun (μα τι εξαιρετική η ερμηνεία της!!! Για την αυτοκτονία της διαβάσετε την ανάρτησή μου για το «Αγάπη και καθήκον»), η Γκρέτα Γκάρμπο της Σαγκάης, και ο Yan Jin, o Ροδόλφος Βαλεντίνο της Σαγκάης. Έτσι τους ονόμασαν.

  Εξαιρετικός ο Bu Wancang, σκηνοθέτης της λεγόμενης δεύτερης γενιάς των κινέζων σκηνοθετών, η οποία ξεκινά όταν αρχίζει να εκπνέει ο βουβός κινηματογράφος και φτάνει μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1940, και η οποία δεν κάνει πια ταινίες για διασκέδαση, ή μόνο για διασκέδαση, αλλά και για να θίξει κοινωνικά προβλήματα. Θα δούμε και άλλες ταινίες του.

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία «Αγάπη και καθήκον».