Bu Wancang (卜万苍), Love and duty (恋爱与义务,1931)
Θα έλεγα ότι ο τίτλος της ταινίας είναι άστοχος. Στην πραγματικότητα θα έπρεπε να είναι Έρωτας ή καθήκον;
Γιατί η γυναίκα επιλέγει τον έρωτα.
Ο Bu Wancang είναι σκηνοθέτης της ονομαζόμενης «δεύτερης γενιάς» των κινέζων σκηνοθετών, μιας γενιάς της οποίας ο κοινωνικός προβληματισμός είναι έντονος, ιδιαίτερα στους λεγόμενους «αριστερούς» σκηνοθέτες.
Στην ταινία του Μπου Γουαντσάνγκ υπάρχει η κοινωνική καταγγελία, που πάνω της στηρίζεται το romance.
Είναι μαθητές και οι δυο, και έχουν ερωτευθεί ο ένας τον άλλο.
Μα τι υπέροχα τα επεισόδια του φλερτ τους, τόσο τρυφερά και με τόσο χιούμορ δοσμένα!!! Το καλύτερο μέρος της ταινίας.
Όμως οι γονείς της έχουν άλλα σχέδια γι’ αυτήν. Της έχουν έτοιμο γαμπρό.
Δεν θέλει, σκοτώνεται να μην… αλλά τελικά θα αναγκασθεί.
Δεν είναι κακός. Έχει όνομα στην κοινωνία, είναι και συγγραφέας.
Κάνει δυο παιδιά μαζί του, ένα αγόρι και ένα κορίτσι.
Ο νεαρός που τη φλέρταρε σώζει από βέβαιο πνιγμό τον μικρό γιο της.
Και αρχίζει η σχέση.
Θα την πιέσει να τον ακολουθήσει.
Και τα παιδιά της;
Να τα αποχαιρετήσει πρώτα.
Λιπόθυμη τη μεταφέρει στο ταξί που θα τους πάρει.
Το σασπένς: εναλλαγή πλάνων, ανάμεσα σ’ αυτούς και το αυτοκίνητο του συζύγου που πλησιάζει.
Δεν θα τους δει που φεύγουν, θα διαβάσει το σημείωμα που του άφησε.
Το ζευγάρι θα ζήσει μέσα στη φτώχεια και στη δυστυχία. Αγαπιούνται, δεν το βάζουν κάτω.
Όμως αυτός αρρωσταίνει.
Αλλά όχι τον αργό θάνατο που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν θα προσέφερε τίποτα στην οικονομία του έργου, αλλά ακαριαία, στα χέρια της.
Θα περάσουν ακόμη δεκαέξι χρόνια. Θα δουλέψει σαν ράφτρα για να αναθρέψει την κόρη της.
Ο καταστηματάρχης στον οποίο παραδίδει τις παραγγελίες της λέει για μια καινούρια παραγγελία. Να ο πελάτης, τα παιδιά του θα παίξουν σε μια φιλανθρωπική παράσταση για τους φτωχούς που οργανώνει.
Με τι συγκίνηση παίρνει τα μέτρα στα παιδιά της! Και με τι συγκίνηση τα παρακολουθεί στην παράσταση!
Ένας νεαρός, φίλος των παιδιών, φλερτάρει την κόρη της. «Πιστεύεις στον έρωτα με την πρώτη ματιά;», τη ρωτάει.
Για να μην μπει εμπόδιο στην ευτυχία της κόρης της αποφασίζει να αυτοκτονήσει. Της αφήνει δυο γράμματα, το ένα δικό της και το άλλο κλειστό, με την εντολή να τα παραδώσει στον πατέρα των παιδιών. Στο δικό της της λέει ότι θα αυτοκτονήσει.
Την αυτοκτονία της δεν την βλέπουμε, βλέπουμε μόνο τα τρία παιδιά να κλαίνε μπροστά στη φωτογραφία της μητέρας τους.
Μα τι εξαιρετική ηθοποιός η Ruan Lingyu!!!
Και πόσο εκφραστικότατο το πρόσωπό της!!!
Μετά από τέσσερα χρόνια αυτοκτόνησε. Ήταν τότε μόλις εικοσιπέντε χρονών.
Οι επικήδειες τελετές κράτησαν τρεις μέρες, και η πορεία προς την τελευταία της κατοικία ήταν πέντε χιλιόμετρα.
Δεν απόρησα καθόλου διαβάζοντάς το στη βικιπαίδεια.
Αυτοκτόνησε, μη αντέχοντας τα κουτσομπολιά του κίτρινου τύπου. Ο Lu Xun, συγκινημένος, έγραψε ένα δοκίμιο με τίτλο «Το κουτσομπολιό είναι φοβερό πράγμα».
Εξακολουθούσε να έχει προβλήματα με τον πρώτο της άνδρα, αλλά είχε αρχίσει να έχει και με τον δεύτερο.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι τα σημειώματα που άφησε είναι χαλκευμένα.
Ίσως, ποτέ δεν μπορεί να είναι κανείς σίγουρος.
Διαβάζω στη βικιπαίδεια ότι στην απόφασή της να αυτοκτονήσει επηρεάστηκε από την αυτοκτονία μιας επίσης κορυφαίας ηθοποιού, της Άι Σια, την ίδια χρονιά, της οποίας η ζωή γυρίστηκε αμέσως σε ταινία με τίτλο «Νέες γυναίκες», με αυτήν στο ρόλο της.
Διάβασα κάτι παρόμοιο και για μια άλλη ηθοποιό αλλά έχω ξεχάσει ποια ήταν.
Θα δω και άλλες ταινίες της Ruan Lingyu, όμως πρώτα θα δω την ταινία του Stanley Kwan, «Center stage» (1991).
Είναι η βιογραφία της.
(Μετάνιωσα, θα δω πρώτα τις άλλες ταινίες της.
Ξεκίνησα να τη βλέπω και είδα να γίνεται αναφορά σ’ αυτές χωρίς να τις ξέρω).
Είναι αδύναμο σημείο της ταινίας, ή τονίζει τον φαλλοκρατισμό;
Ο άνδρας της έχει γκόμενα.
Ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή της μπορείτε να δείτε στο youtube
Posts
No comments:
Post a Comment