Book review, movie criticism

Sunday, October 23, 2022

Bu Wancang (卜万苍), A spray of plum blossoms (一剪梅, 1931)

Bu Wancang (卜万), A spray of plum blossoms (一剪, 1931)

 


  Πάνω σε ένα κομμάτι ροδακινιάς έγραψαν από ένα ποίημα οι δυο ερωτευμένοι, ο Βαλεντίνο (στους αγγλικούς μεσότιτλους -που κάποιοι ήταν ανάποδα-ο σκηνοθέτης έδωσε στον Jin Yan το όνομα με το οποίο ήταν γνωστός, ο Ροδόλφο Βαλεντίνο της Σανγκάης) και η Julia, η κόρη του στρατηγού με την οποία είναι ερωτευμένος. Όμως ερωτευμένος είναι μ’ αυτήν και ο Θούριο, κομματικό στέλεχος με φήμη και επιρροή.

  Και όχι μόνο.

  Είναι και ο γκομενιάρης ο Πρωτέας, με το χαζοχαρούμενο χαμόγελο, που την πέφτει στην Σύλβια, την αδελφή του Βαλεντίνο (Για την Ruan Lingyu έχουμε γράψει στην ανάρτησή μας για την ταινία «Αγάπη και καθήκον»). Την καταφέρνει, τον ερωτεύεται, αλλά αυτός μετά στρέφει το μάτι του στην ξαδέλφη του την Julia. Όταν ο κακός Θούριο (δίνει εντολή να ξυλοκοπήσουν μέχρι θανάτου έναν μικροπωλητή) του λέει να μεσολαβήσει ώστε να φύγει από τη μέση ο Βαλεντίνο άλλο που δεν θέλει. Τον κατηγορεί στο στρατηγό, του ξηλώνουν τα γαλόνια και τον περνάνε στρατοδικείο. Ευτυχώς αργότερα μαθαίνουμε ότι μεσολάβησε για να μην τον εκτελέσουν, έτσι απλώς εξορίστηκε στην Καντόνα. Εκεί θα γίνει αρχηγός ληστών, αλλά όχι όποιος και όποιος, αλλά ένας κινέζος Ρομπέν των Δασών που προστατεύει τους φτωχούς.

  Η μηχανορραφία του θα αποκαλυφθεί, νιώθοντας τύψεις στρέφει το πιστόλι του στον κρόταφό του για να αυτοκτονήσει αλλά τον προλαβαίνει ο Βαλεντίνο. Λέει στο στρατηγό ότι αυτός κατηγόρησε ψέματα τον Βαλεντίνο. Ο στρατηγός του δίνει τα γαλόνια και την κόρη του και αμνηστία στους άντρες του τους οποίους προσλαμβάνει στο στράτευμα.

  Η ταινία, διαβάζω, είναι μια χαλαρή προσαρμογή του σαιξπηρικού έργου «Οι δυο κύριοι από τη Βερόνα». Πρέπει να το δω για να δω και πόσο χαλαρή είναι η προσαρμογή.

  (Μπα, δεν θα το δω, διαβάζω στη βικιπαίδεια ότι θεωρείται το πρώτο έργο του Σαίξπηρ και το πιο αδύναμό του, όμως εμπεριέχει θέματα και μοτίβα τα οποία θα χρησιμοποιήσει και σε επόμενα έργα του όπως it is the first of his plays in which a heroine dresses as a boy. The play deals with the themes of friendship and infidelity, the conflict between friendship and love, and the foolish behaviour of people in love. Όλα αυτά τα είδαμε στην ταινία. Επίσης βλέπω ότι Βαλεντίνο είναι το όνομα του ήρωα στο σαιξπηρικό έργο, δεν του το έδωσαν επειδή ονομάσθηκε Ροδόλφο Βαλεντίνο της Σαγκάης).

  Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό ήταν σκόπιμη η κατάδειξη της σκληρότητας τον στρατιωτών (στην κυβέρνηση ήταν το Γκουομιντάνγκ, το εθνικιστικό κόμμα, που προέβη σε άγριες σφαγές των κομμουνιστών στην Καντόνα πριν τέσσερα χρόνια). Όμως βλέπουμε και εδώ τη γυναίκα-θύμα των σκοπιμοτήτων των γονιών. Τι θα πει δεν τον θέλεις, θα τον πάρεις, από αυτό το γάμο θα έχουμε πολιτικό όφελος και αυτός και εγώ, της λέει.

  Αυτή βέβαια δεν τον παίρνει, πηγαίνει στην Καντόνα να βρει τον αγαπημένο της.

  Δεν είναι αριστερός σκηνοθέτης ο Μπου Γουαντσάνγκ, αλλά όλοι οι σκηνοθέτες της δεύτερης γενιάς είχαν στα έργα τους ένα κοινωνικό προβληματισμό.

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία του «The peach girl».  

 

No comments: