Xie Yunqing, Don’t change your husband (情海重吻, 1929)

Xie Yunqing, Don’t change your husband (情海重吻, 1929)

 

  Φιλί αγάπης ο πρωτότυπος τίτλος, αλλά ο αγγλικός είναι πιο καίριος: μην αλλάζεις τον σύζυγό σου.

  Τον απατούσε. Έκανε ένα λάθος και αυτός το έμαθε. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, το διαζύγιο είναι μονόδρομος. Απρόθυμοι και οι δυο στο δικηγόρο, υπογράφουν οι μανάδες τους.

  Αυτή έχει έναν ακόμη λόγο να είναι απρόθυμη: είδε τον γκόμενο να φεύγει από το σπίτι του με μια άλλη γυναίκα. Είναι ένας play boy, ο πατέρας της δεν τον χωνεύει καθόλου.

  Η πατέρας της που βρίσκεται σε ένα χωριό, επικεφαλής ενός έργου, γυρνάει στη Σαγκάη για να γιορτάσει τα γενέθλιά του. Δεν ξέρει για το διαζύγιο της κόρης του και έτσι καλεί τον γαμπρό του. Αυτός πάει. Βλέποντάς την, μελαγχολεί; -Μα γιατί είσαι έτσι γαμπρέ μου; Απορεί ο πεθερός του. -Δεν είσαι πια πεθερός μου, έχουμε χωρίσει με την κόρη σου.

  Μόνη, απελπισμένη, πέφτει άρρωστη. -Δεν είναι τίποτα σοβαρό, λέει ο γιατρός. -Να φωνάξουμε τον άντρα της, λέει ο πατέρας της ελπίζοντας ότι θα τα ξαναβρούν. Αυτός τρέχει πρόθυμα. Αυτή όμως, νιώθοντας ντροπή, φεύγει τρέχοντας. Τρέχει στη θάλασσα να αυτοκτονήσει.

  Την προλαβαίνει. Την αγκαλιάζει και της λέει ότι την αγαπάει. Μα πόσο έχει μετανιώσει!, του λέει.

  Ο Xue Yunqing δεν σκοτώνει τη μοιχαλίδα, σε αντίθεση με κάποιους ευρωπαίους συγγραφείς. Αντίθετα τη ρίχνει, μετανιωμένη, στην αγκαλιά του άντρα της.

  Και ο γκόμενος;

  Ποιος εγγυάται ότι δεν θα τον νοσταλγήσει, ότι δεν θα ξαναπέσει στην αγκαλιά του;

  Φρόντισε γι’ αυτό ο σκηνοθέτης.

  Ο πατέρας του, μαθαίνοντας για την έκλυτη ζωή του, τον καλεί στην πατρίδα του. Του έχει έτοιμη τη νύφη. Αυτός δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, φεύγει από την Σαγκάη.

  Μου έκαναν εντύπωση οι εξαιρετικές ερμηνείες, ιδιαίτερα της μητέρας του.

  18 άτομα βαθμολόγησαν την ταινία, 5,4 η βαθμολογία της.

  Εγώ βέβαια έβαλα 8, κάνοντας κάτι σαν το άλμα αναχρονισμού που λέει ο Λούκατς.

  To «βουβή» και το «ασπρόμαυρη» δεν έλκουν ιδιαίτερα, εκτός κι αν πρόκειται για δυτικούς καταξιωμένους σκηνοθέτες για τους οποίους έχουν γραφεί πολλά.

  Η τεχνολογία κάνει τη διαφορά.

  Το διαπίστωσα για άλλη μια φορά προχθές, βλέποντας τη «Σπηλιά του μεταξένιου διχτυού» και στις δυο μεταφορές της, του 1927 και του 1967. Αυτή του 1967 μου άρεσε περισσότερο.  

  Ξεχνώ.

  Ξαναδιαβάζοντας αυτά που έγραψα στη «Σύντομη εισαγωγή στον κινέζικο κινηματογράφο» βλέπω ότι είναι γυρισμένη πάνω στο ίδιο μοτίβο με τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας που γυρίστηκε στην Κίνα, τον «Θαλασσινό όρκο» του Dan Dayu: Εγκαταλείπω τον σύντροφό μου για τον γκόμενο, το μετανιώνω, πηγαίνω να αυτοκτονήσω, ο σύντροφός μου που με αγαπάει με προλαβαίνει. Ο διδακτισμός της είναι ολοφάνερος.   

  Στην προηγούμενη παράγραφο φαίνεται ποια είναι η προηγούμενη ταινία που είδαμε. 

Την ταινία μπορείτε να τη δείτε στο youtube