František Vláčil, The shadows of a hot summer (1978)

František Vláčil, The shadows of a hot summer (1978)

 

  Με αφορμή το «Άσπρο περιστέρι» που παίζεται από την Πέμπτη που μας πέρασε, και την «Παγίδα του διαβόλου», που θα παίζεται από την ερχόμενη Πέμπτη στο Στούντιο.

  Πάλι θα μιλήσω για ειδολογικές προτιμήσεις. Μου αρέσουν οι κοινωνικές ταινίες (drama), όχι όμως και τα θρίλερ. Μου άρεσε πολύ ο «Καπνός στα πατατοχώραφα» (1977), όχι όμως και «Οι σκιές ενός ζεστού καλοκαιριού», που είναι πρωτίστως θρίλερ και δευτερευόντως drama.

  Ξεχωρίζει η προσωπικότητα του τσομπάνη. Νεαρός, γεμάτος αυτοπεποίθηση. Έχει ένα μικρό γιο και ένα μωρό, που το κρατάει η γυναίκα του συνεχώς αγκαλιά.

  Ξαφνικά έρχονται στο απομονωμένο αγροτόσπιτό τους μια ομάδα ουκρανών ανταρτών, που έχουν ένα πληγωμένο. Οι αντάρτες αυτοί προφανώς ήταν συνεργάτες των γερμανών, και μετά την ήττα της Γερμανίας έπρεπε να λογοδοτήσουν. Ένας απ’ αυτούς μιλάει γερμανικά, ενώ ένας άλλος έχει ένα μενταγιόν με τον χαρακτηριστικό χιτλερικό σταυρό. Ζητάνε από τον τσομπάνη να τους φέρει ένα γιατρό. Και μην τολμήσει να τους καταδώσει στην αστυνομία, γιατί θα σκοτώσουν τη γυναίκα του και τα παιδιά του.

  Το ότι ένας από αυτούς θα την πέσει στη γυναίκα είναι αναμενόμενο. Ο τσομπάνης θα προλάβει να επέμβει έγκαιρα.

  Η γυναίκα του τον ξέρει, δεν θα το βάλει κάτω, κάτι θα σκαρφισθεί.

  Πράγματι, οι αντάρτες βρίσκουν ένα τουφέκι που έχει κρυμμένο, και του παίρνουν τα φυσίγγια από τις τσέπες του.

  Δεν μπορεί να καθυστερεί άλλο, αύριο θα έλθει η αστυνομία να ερευνήσει την περιοχή. Αν δεν κινηθεί έγκαιρα κινδυνεύει η ζωή τους.

  Προσήμανση: δεν είναι σίγουρος ότι θα τα καταφέρει, και διδάσκει βιαστικά το γιο του πώς να αρμέγει, πώς να κουρεύει, πώς να επιδιορθώνει τη στέγη.

  Δεν θα τα καταφέρει, ο πληγωμένος που έχει κρυμμένο ένα ακόμη πιστόλι θα τον πυροβολήσει και θα τον σκοτώσει. Ήταν ήδη τραυματισμένος. Πιο πριν είχε σκοτώσει δυο αντάρτες. Οι άλλοι δυο το έσκασαν.

  Η ταινία τελειώνει με την κηδεία του τσομπάνη.

  Συναρπαστικό θρίλερ, αλλά πέρα από την ισχυρή προσωπικότητα του τσομπάνη, του γεμάτου αυτοπεποίθηση και αυτοκυριαρχία, δεν είχε να μου προσφέρει τίποτε άλλο, σε αντίθεση με την προηγούμενη ταινία του Βλάτσιλ, τον «Καπνό στα πατατοχώραφα», κι ας είχε χαμηλότερη βαθμολογία στο ΙΜDb (7,1 έναντι 7,4 του «The shadows of a hot summer»).

  H προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία «Καπνός στα πατατοχώραφα» (1977).