Juraj Herz, Το κρεματόριο (1969)

Juraj Herz, Το κρεματόριο (1969)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους

  To έχω ξαναγράψει, δεν μου αρέσουν αφηγήσεις, είτε αυτές είναι κινηματογραφικές είτε είναι λογοτεχνικές, στις οποίες ο κεντρικός χαρακτήρας είναι αρνητικό πρόσωπο.

  Και τέτοιος είναι ο αποτεφρωτής.

  Έχει την αντίληψη ότι η αποτέφρωση βοηθάει τον άνθρωπο να μετεμψυχωθεί πολύ πιο γρήγορα από την κλασική ταφή. Θαυμάζει τον Δαλάι Λάμα. Οι παραισθήσεις μεγαλείου δεν θα αργήσουν.

  Αρνείται στην αρχή να γραφεί στο κόμμα των στουδιτών (γερμανόφωνοι της Τσεχίας), όμως αργότερα θα υποκύψει. Η φιλοδοξία του να γίνει διευθυντής στο κρεματόριο θα δώσει την αποφασιστική ώθηση.

  Όμως η γυναίκα του είναι εβραία.

  Και τα δυο παιδιά του, κατά το ένα τέταρτο εβραιόπουλα.

  Τι θα γίνει μ’ αυτούς;

  Όχι, η ταινία δεν μου άρεσε.

  Βαρέθηκα να βλέπω τη φάτσα του σε όλη την ταινία, και μάλιστα σε γκρο πλαν, συχνά σούπερ γκο πλαν, δηλαδή μέρος μόνο του προσώπου του. Και το μοντάζ είχε επίσης συχνά μια ασυνήθιστα γρήγορη μετάβαση από το ένα πλάνο στο άλλο χωρίς, κατά την αντίληψή μου, να έχει ολοκληρωθεί η σκηνή.

  Να το ξαναπώ άλλη μια φορά, περί ορέξεως κολοκυθόπιττα.

  Η βαθμολογία της στο ΙMDb είναι 8.