Cai Chusheng, A dream in pink (粉紅色的夢,1932)

Cai Chusheng, A dream in pink (粉紅色的夢,1932)

 

  To «Ροζ όνειρο» έχει κάποια σχέση με τις «ροζ αγγελίες».

  Ο συγγραφέας τσιλιμπουρδίζει, αμελεί τη γυναίκα του και την κόρη του. Το διαζύγιο είναι αναπόφευκτο. Θα παντρευτεί την γκόμενα.

  Θα πληρωθεί το καινούριο του μυθιστόρημα πριν το τελειώσει. Θα δώσει τα λεφτά στη γυναίκα του γιατί αυτός δεν τα πάει καλά με τα οικονομικά, λέει.

  Άκου μ…α.

  Αυτή τα σουφρώνει και φεύγει με τον γκόμενο.

  Αυτός είναι βυθισμένος στην απόγνωση. Έχει να πληρώσει και ένα σωρό χρέη.

  Το μαθαίνει η πρώην γυναίκα του.

  Γράφει ένα μυθιστόρημα, το υπογράφει με το όνομά του και το πηγαίνει στον εκδότη του.

  Επιτυχία!!!!

  Ξελασπώνει επί τέλους.

  Ψάχνει να τη βρει.

  Και τη βρίσκει, σε ένα ευτυχισμένο χάπι εντ, σε αντίθεση με το τέλος της προηγούμενης ταινίας του, «Spring in the south».

  Σχόλια:

  Μπορεί να είναι μια μελοδραματική ιστορία όπως και η προηγούμενη, όμως και εδώ υπάρχουν οι κριτικές αιχμές για την κοινωνία.

  Μα σε ισλαμική χώρα βρισκόμαστε;

  Από τη μια την κεράτωσε, από την άλλη με το διαζύγιο παίρνει αυτός την επιμέλεια της κόρης του. Έτσι γίνεται και στις ισλαμικές χώρες, στη συντριπτική πλειοψηφία διάβασα ότι την επιμέλεια των παιδιών, σε περίπτωση διαζυγίου, την έχει ο άντρας.

  Αντιγράφω από μεσότιτλο: «Οι διαζευγμένες γυναίκες είναι σαν να διέπραξαν έγκλημα».

  Δεν την θέλουν πίσω στην οικογένειά της.

  Βρίσκει δουλειά σαν δασκάλα σε σχολείο σε ένα χωριό κοντά στη Σαγκάη.

  Δεν μπορώ να μην συγκρίνω την ταινία με την ταινία «Μην αλλάζεις το σύζυγό σου» (1929) του Xie Yunqing. Εκεί βλέπουμε τη γυναίκα να εγκαταλείπει τον σύζυγο για τον γκόμενο. Θα την έλεγα φαλλοκρατική, σαν μια προειδοποίηση για τη γυναίκα να μην απατήσει τον άντρα της (έχω γράψει σχετικά σε μια εισήγησή μου με τίτλο “Η τιμωρία της μοιχαλίδας στο ευρωπαϊκό μυθιστόρημα”). Αντίθετα η ταινία του Cai Chusheng είναι φεμινιστική, διεκτραγωδώντας τη θέση της γυναίκας στην κινέζικη κοινωνία στην οποία είναι έντονες οι φεουδαρχικές, κομφουκιανές παραδόσεις. Και είναι γνωστό ότι συνήθως ο άντρας την κάνει με την γκόμενα, όχι η γυναίκα με τον γκόμενο, σε όλες τις κοινωνίες.

  Και ένα τελευταίο που μου έκανε εντύπωση: δεν είδα να έχουν ορισθεί μέρες που να μπορεί να βλέπει η γυναίκα την κόρη της. Δεν φαίνεται να την έχει δει ποτέ μετά το διαζύγιο. Και τόσο η κόρη (είναι δεν είναι πέντε χρόνων) όσο και η μαμά λαχταρούν πάρα πολύ η μια την άλλη.