Eva Husson, H Κυριακή της μητέρας (Mothering Sunday, 2022)

Eva Husson, H Κυριακή της μητέρας (Mothering Sunday, 2022)

 

  Από χθες στους κινηματογράφους.

  Η Odessa Young (πολύ ωραία κοπέλα, έψαξα στη βικιπαίδεια το βιογραφικό της. Τελικά την είχα ξαναδεί, δεκαεννιάχρονη, στην «Κόρη», εμπνευσμένη από την «Αγριόπαπια» του Ίψεν») εργάζεται ως υπηρέτρια. Μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο, οπότε δεν μας εκπλήσσει η δουλειά που κάνει.

  Τα αφεντικά της θα πάνε σε ένα γεύμα, της δίνουν ρεπό για εκείνη την ημέρα. Θα πάει να δει το φίλο της, ένα πλουσιόπαιδο που ετοιμάζεται να παντρευτεί.

  Για μια ακόμη φορά βρισκόμαστε στο μοτίβο «Τα σύνορα της αγάπης». Ταξικά αυτή τη φορά, ανυπέρβλητα. Το μοτίβο της σταχτοπούτας δεν έχει θέση εδώ.

  Αργότερα θα πιάσει δουλειά σε ένα βιβλιοπωλείο. Εκεί θα γνωρίσει τον άντρα της ζωής της. Είναι μαύρος.

  Και πάλι «Τα σύνορα της αγάπης»;

  Παρότι η δράση διαδραματίζεται στον μεσοπόλεμο δεν υπάρχει φυλετική προκατάληψη. Εξάλλου βρισκόμαστε στην Αγγλία, όχι στον αμερικανικό νότο. Αυτό που μετράει είναι η κοινωνική θέση και η μόρφωση. Αυτή είναι ήδη συγγραφέας. Αυτός είναι φιλόσοφος. Θα δεχθεί την πρότασή του να συγκατοικήσουν, και βέβαια να παντρευτούν τελικά.

  Αγαπημένοι, όμως θα τους χωρίσει ο…

  Παραλίγο να κάνω το σπόιλερ.

  Η ταινία είναι ένα κολάζ επεισοδίων που ανήκουν σε διάφορες χρονικές περιόδους. Μεγαλύτερη διάρκεια έχουν τα επεισόδια που αναφέρονται στη ζωή της σαν υπηρέτρια, και μάλιστα τη συγκεκριμένη μέρα που συναντάει τον φίλο της. Ένα πλάνο με την ίδια ως γριά συγγραφέα (καταραμένα γερατειά, αλλιώς θυμόμουν την Glenda Jackson) με άφησε αμήχανο γιατί δεν μπόρεσα να το τοποθετήσω στην πλοκή παρά μόνο αργότερα. Το ίδιο και ένα δυο πλάνα με τον μαύρο που είδα στην αρχή.

  Κάποια πλάνα αναφέρονται στην γνωριμία της με το φίλο της πριν τη μοιραία μέρα.

  Γιατί ήταν μοιραία δεν θα σας το πω. Αν δεν παιζόταν στους κινηματογράφους θα σας το έλεγα.

  Στο κοινό δεν άρεσε η ταινία, η βαθμολογία της είναι 6 στο IMDb. Οι έλληνες κριτικοί ήταν πιο ευνοϊκοί, κρίνοντας από τα 2,5 αστεράκια που πήρε κατά μέσον όρο.

  Εμένα μου άρεσε;

  Παρόλο που δηλώνω ότι είμαι «Από τη μεριά του θεατή» (παραφράζω τον Προυστ), αυτή τη φορά είμαι από την μεριά των κριτικών.

  Η ταινία μου άρεσε, την είδα ευχάριστα.

  Ίσως γιατί μου άρεσε η Odessa Young, που επί ώρα περιφερόταν γυμνή στο σπίτι του φίλου της, όπου την άφησε για να πάει στο γεύμα που θα πήγαιναν και τα αφεντικά της. Θα έφευγε αργότερα, αφήνοντας το κλειδί κάτω από το χαλί της εξώπορτας.

  Αλλά και για ένα ακόμη λόγο: φτωχιά κοπέλα, έγινε συγγραφέας.

  Και είναι λόγος αυτός;

  Θα παραθέσω ένα απόσπασμα από μια ανάρτησή μου για να καταλάβετε.

  «Μιλούσα με τη μάνα μου, και της έλεγα ότι θα ήθελα να γίνω συγγραφέας. Πέθανε πριν γράψω το πρώτο μου βιβλίο.

  Θυμάμαι που με κοίταξε με ένα άκρως επιτιμητικό ύφος και μου είπε: Εσύ παιδί μου έχεις φιλοδοξίες.

  Ήταν απαράδεκτο γι’ αυτήν, παιδί φτωχής αγροτικής οικογένειας εγώ, να έχω φιλοδοξίες».