Saim Sadiq, Joyland (2022)

Saim Sadiq, Joyland (2022)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους

  «H χώρα της χαράς» (έχουμε παρήχηση του χ και του ρ) είναι το Πακιστάν. Είναι η πρώτη ταινία του Saim Sadiq και η πρώτη πακιστανική ταινία που βλέπω.

  Για μένα ήταν μια έκπληξη. Όχι τόσο γιατί είναι μια ταινία που μου άρεσε πολύ, όσο γιατί είδα ένα Πακιστάν που δεν το φανταζόμουνα, ένα Πακιστάν ελάχιστα συντηρητικό θα έλεγα, αφού βλέπουμε να υπάρχουν μπαρ με ερωτικούς χορούς, και μάλιστα με transexual.

  To ότι η Biba είναι τρανσέξουαλ είναι γνωστό, πράγμα που θα ήταν αδύνατο για το γειτονικό Ιράν-για το Αφγανιστάν δεν συζητάμε. Η ποινή για τους ομοφυλόφιλους, σύμφωνα με τη σαρία, είναι ο θάνατος. Πώς αντιμετωπίζεται αυτό στο Ιράν; Με εγχείρηση. Ένας εγχειρισμένος τρανς δεν είναι πια ομοφυλόφιλος, είναι γυναίκα. Και η Biba μαζεύει λεφτά για να κάνει αυτή την εγχείρηση.

  Το ότι ο πατριάρχης θέλει από τις δυο νύφες του να κάνουν αγόρι (έχουν ήδη τέσσερις κόρες) δεν είναι κάτι που εκπλήσσει, και στις δικές μας κοινωνίες το αγόρι είναι πιο καλοδεχούμενο από το κορίτσι. Όταν λοιπόν η νύφη του μένει έγκυος και το παιδί θα είναι αγόρι, δεν θέλει να το ρισκάρει. Την αναγκάζει να παραιτηθεί από τη δουλειά της για να μην κουράζεται. Ο γιος του θα βρει δουλειά σε ένα erotic dance theater. Εκεί θα γνωρίσει την Biba και θα την ερωτευθεί.

  Και θα εκτυλιχθεί το δράμα.

  Εξαιρετικές ερμηνείες και πάρα πολύ καλή σκηνοθεσία. Σίγουρα θα ξανακούσουμε για τον Saim Sadiq.