Todd Field, Tár (2022)

Todd Field, Tár (2022)

 

 Από σήμερα στους κινηματογράφους

  Οι συμπτώσεις αφυπνίζουν τον συγκριτολόγο εαυτό μου.

  Πριν λίγες μέρες είδα τις ταινίες «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρας φον Καντ» και «The killing of sister George». Θέμα τους η απελπισία της μεσήλικης λεσβίας από την εγκατάλειψη της νεαρής συντρόφου της. Επίσης τον «Πέτερ φον Καντ», την ανδρική εκδοχή της ταινίας του Φασμπίντερ, που προβάλλεται και αυτή από σήμερα.

  Η Λύντια Ταρ είναι λεσβία.

  Επάγγελμα;

  Διευθυντής ορχήστρας και συνθέτης.

  Εδώ έχουμε αντιστροφή του θέματος των προηγούμενων έργων. Αυτή εγκαταλείπει τη νεαρή σύντροφό της η οποία, από απελπισία, αυτοκτονεί. Θα ενοχοποιηθεί σαν αίτιος της αυτοκτονίας της, που θα έχει σαν συνέπεια την πτώση της.

  Μια ακόμη σύμπτωση.

  Ο φίλος μου ο Κορακιανίτης πριν λίγες μέρες πήγε σε συναυλία στο Μέγαρο για να ακούσει την αγαπημένη του συμφωνία του Γκούσταβ Μάλερ, την πρώτη. Την άκουσα κι εγώ από το youtube, μου άρεσε το τρίτο μέρος, όπως και στο φίλο μου. Στην ταινία γίνεται πολύς λόγος για τον Μάλερ. Μάλιστα η πλοκή ξεκινάει με τις πρόβες για την ηχογράφηση της πιο γνωστής του συμφωνίας, της πέμπτης.

  Πάλι θα μιλήσω για την πρόσληψη.

  Μου άρεσε εξαιρετικά το πρώτο μέρος της ταινίας, όπου γίνεται πολύς λόγος για μουσική, για διεύθυνση, για σύνθεση. Άκουσα και δυο «άπλυτα». Ο Μπετόβεν έκλεψε ατόφια 27 μέτρα από την 40^η νομίζω συμφωνία του Μότσαρτ, ενώ ο Σοπενχάουερ έριξε από τη σκάλα μια γυναίκα, πράγμα που δεν με εξέπληξε.

  Στο δεύτερο μισό περίπου της ταινίας έχουμε τα προβλήματα που δημιουργούνται στην Λύντια, τόσο από την αυτοκτονία στην οποία αναφερθήκαμε, όσο και από τη σχέση της με δυο γυναίκες, από τις οποίες η μια είναι η σύντροφός της, λεσβία, μάλιστα έχουν υιοθετήσει και ένα κοριτσάκι.

  Και μια ομοιότητα και μια διαφορά με τις τρεις ταινίες στις οποίες αναφέρθηκα: η άλλη δεν είναι υπηρέτριά της, απλά βοηθός της. Θα την εγκαταλείψει όμως, όπως και οι υπηρέτριες τις δυο λεσβίες και ο υπηρέτης τον gay στις ταινίες στις οποίες αναφερθήκαμε.  

  Ναι, το μέρος αυτό δεν μου άρεσε ιδιαίτερα, παρά την εξαιρετική ερμηνεία της Κέητ Μπλάνσετ. Ίσως γιατί με ενδιαφέρουν περισσότερο τα προβλήματα στις ετεροφυλόφιλες σχέσεις, όπως π.χ. στις ταινίες του Μπέργκμαν, και ελάχιστα έως καθόλου στις ομοφυλόφιλες. Να μην παρεξηγούμαι όμως, δεν είμαι ομοφοβικός, απλά δεν μου αρέσουν.

  Η Λύντια παραδίδει μαθήματα διεύθυνσης ορχήστρας. Έχει διαφωνίες με έναν νεαρό, ο οποίος φεύγει από την αίθουσα λέγοντάς τη σκύλα.

  Πιο πριν, σε μια συζήτησή του με κάποιον, είπε ότι δεν του αρέσει ο Μπαχ.

  Αντίθετα εμένα μου αρέσει ο Μπαχ και δεν μου αρέσει ο Μάλερ. Άκουσα παλιά την «Ενάτη των χιλίων» και τα «Kindertotenlieder» και δεν με συγκίνησαν. Άκουσα την πέμπτη συμφωνία του από το youtube, μου φαίνεται ότι και αυτός έχει κλέψει το σολ σολ σολ μιιιι, την αρχή της πρώτης συμφωνίας του Μπετόβεν, και ένα άλλο που άκουσα μου φάνηκε σαν να είναι κλεμμένο από Τσαϊκόφσκι.

  Με συγκίνηση άκουσα τρεις φορές ένα τραγούδι που το άκουσα για πρώτη φορά σε μια παρέα ιταλών με τους οποίους κάναμε παρέα ένα καλοκαίρι στον Παχύ Άμμο, να το παίζει ένας απ’ αυτούς με την κιθάρα του. Αυτό είναι το A la fiera del est.