Robert Aldrich, The killing of sister George (1968)

Robert Aldrich, The killing of sister George (1968)

 

  Την ταινία την ξαναείδα γιατί έχει το ίδιο θέμα με «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρας φον Καντ» του Φασμπίντερ: την ζήλια της μεσήλικης λεσβίας και την απόγνωσή της όταν η νεαρή φίλη της την εγκαταλείπει.

  Καθώς είμαι ιδιοσυγκρασιακά συγκριτολόγος (διαπίστωση κάποιου καθηγητή) θα πραγματευτώ την ταινία συγκριτολογικά.

  Εδώ η ταινία δεν ξεκινάει με την γνωριμία των δυο γυναικών, που καταλαμβάνει το πρώτο μέρος της ταινίας του Φασμπίντερ, αλλά ήδη με τη σχέση τους και τις ζήλιες. Η αρχή της σχέσης τους δίνεται σύντομα σε αφήγηση πολύ αργότερα.

  Και οι δυο πίνουν. Όμως ενώ η καριέρα της γυναίκας του φασμπίντερ μένει σταθερή, η καριέρα της γυναίκας του Όλντριχ έχει καταρρεύσει.

  Είναι ηθοποιός και παίζει σε μια σαπουνόπερα που έχει μεγάλη τηλεθέαση. Μάλιστα μέχρι χθες ήταν πρώτη στις προτιμήσεις του κοινού. Έχει δύσκολο χαρακτήρα, δημιουργεί επεισόδια, και η διεύθυνση αποφασίζει να την «σκοτώσει» στο σήριαλ. Θα τη σκοτώσει με τροχαίο.

  Ξέρω την αντίθετη περίπτωση, που μια ηθοποιός, τέως μαθήτριά μου, ενώ ήταν να την σκοτώσουν στο σήριαλ όταν είδαν την απήχηση που είχε στους τηλεθεατές δεν την σκότωσαν, την κράτησαν μέχρι τέλους.   

  Ασυμπαθείς χαρακτήρες και οι δυο γυναίκες.

  Οι δυο νεαρές κοπέλες δεν τις αντέχουν, και τις εγκαταλείπουν, η νεαρή του Όλντριχ για μια άλλη ώριμη λεσβία, η νεαρή του Φασμπίντερ για τον άντρα της.

  Και στις δυο ταινίες οι σκηνές από την απελπισία της εγκατάλειψης είναι συγκλονιστικές. Το τελευταίο πλάνο το θυμόμουνα από φοιτητής που είδα την ταινία.

  Νόμιζα ότι η νεαρή ήταν η Sara Miles, τελικά είδα ότι ήταν η Susannah York.

  Εξαιρετικότατη στην ερμηνεία της η Beryl Reid.  

  Παραλίγο να το ξεχάσω, και οι δυο ταινίες είναι μεταφορές θεατρικών έργων, με την ταινία του Φασμπίντερ να είναι μεταφορά δικού του θεατρικού έργου. Δεν μπόρεσα να βρω πότε έγραψε το θεατρικό του έργο, αλλά οι δυο ταινίες γυρίστηκαν με διαφορά τεσσάρων χρόνων. Άραγε είχε δει ο Φασμπίντερ την ταινία του Όλντριχ και επηρεάστηκε από αυτή, ή είχε δει το θεατρικό έργο του Frank Markus, που ανεβάστηκε στη σκηνή το 1964;

  Εν τάξει, δεν χάνω και τίποτα που δεν το ξέρω, δεν θα ήταν ιδιαίτερα σημαντική πληροφορία.

  Η μεταφορά του Aldrich είναι πιο κινηματογραφική και μου άρεσε περισσότερο, ας έχει η ταινία του Φασμπίντερ βαθμολογία 7,6 ενώ του Όλντριχ 7.