Özlem Yasar, Kobane (2022)

Özlem Yasar, Kobane (2022)

 

  Δωρεάν προβολή της ταινίας απόψε στο Στούντιο. Θα υπάρχει κουτί ενίσχυσης για τους σεισμοπαθείς της περιοχής.

  Έχω δει δυο ταινίες ακόμη για το Κομπάνι, το Στάλινγραντ του ISIS, ντοκιμαντέρ και οι δύο. Το ένα αναφερόταν στις γυναίκες μαχήτριες και το άλλο στην δημοκρατία βάσης της διοίκησής τους.

  Τα ντοκιμαντέρ έχουν τη μαγεία της καταγραφής πραγματικών γεγονότων, όμως οι ταινίες μυθοπλασίας, ιδιαίτερα όταν αναφέρονται σε πολεμικά γεγονότα, είναι πιο εντυπωσιακές. Τέτοιο είναι και το «Κομπάνι» του Οσλέμ Γιασάρ.

  Με πραγματικούς μαχητές να παίρνουν μέρος στα γυρίσματα, με την συνεχή πείρα από τις συγκρούσεις με το ΙSIS, δεν μπορούσε παρά να είναι μια πραγματικά εντυπωσιακή ταινία, που μου θύμισε ταινίες για τη μάχη του Στάλινγκραντ. Οι ντοκιμαντερίστικες λήψεις στο τέλος είναι ιδιαίτερα συγκινητικές. Μιλάνε μαχητές και μαχήτριες, για να διαβάσουμε μετά, καθώς τελειώνει το πλάνο, ότι έχασαν τη ζωή τους μετά από τόσο καιρό.

  Συμπληρώνω: Διορθώθηκε η αντίληψη που σχημάτισα για μια σκηνή στην ταινία. Ο μαχητής του ISIS τραβάει το πιστόλι του και αυτοπυροβολείται κάτω από το σαγόνι λέγοντας, -Δεν θα αφήσω να με σκοτώσει μια γυναίκα.

  Ήταν απέναντί του και τον σημάδευε.

  Νόμισα ότι είχε να κάνει με την κατώτερη αντίληψη που έχει το Ισλάμ για τη γυναίκα (το έχω ξαναγράψει, η μαρτυρία μιας γυναίκας στο δικαστήριο αξίζει το μισό της μαρτυρίας ενός άντρα, και η αποζημίωση που παίρνει για ίδιου είδους τραυματισμό σε τροχαίο είναι η μισή από εκείνη που θα έπαιρνε ένας άντρας).

  Δεν ήταν έτσι.

  Το άκουσα σε ένα ντοκιμαντέρ που είδα αμέσως μετά στο youtube. Οι μαχητές του ISIS φοβούνται τις γυναίκες μαχήτριες του Κούμπανι (έτσι το άκουσα στο ντοκιμαντέρ), γιατί πιστεύουν ότι αν σκοτωθούν από γυναίκα θα πάνε στην κόλαση.  

    Σας συνιστώ να δείτε την ταινία. Δεν θέλω να γράψω περισσότερα για να μη βαρεθείτε να διαβάσετε το ενημερωτικό σημείωμα που μας στάλθηκε με e-mail για την ταινία.

Βρισκόμαστε στο 2014 και το ISIS, το οποίο βρίσκεται στο αποκορύφωμα της δύναμής του και ελέγχει τη μισή Συρία και το Ιράκ, προελαύνει προς την πόλη Κομπάνι στη Ροζάβα. Παρά το γεγονός ότι υστερούν αριθμητικά και οπλικά, μια γυναίκα Κούρδισσα μαχήτρια ηγείται των συναγωνιστών της στην αντίσταση για την υπεράσπιση της πόλης τους από τη θανάσιμη απειλή. Εξαντλημένοι, χάνοντας εδάφη, όλο και λιγότεροι σε αριθμό και έτοιμοι να ξεμείνουν από πυρομαχικά, οι Κούρδοι μαχητές καταστρώνουν ένα σχέδιο για να ανακαταλάβουν την πόλη. Μια πραγματική ιστορία πολέμου, θυσίας, αγάπης και ελπίδας που κράτησε και κρατά τον κόσμο σε αγωνία.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗN ΤΑΙΝΙΑ:

 

Η μάχη για το Κομπάνι υπήρξε πράγματι ένα σημείο καμπής για το ISIS, η πρώτη του μεγάλη ήττα. Αυτή την περίοδο όμως ετοιμάζεται μια νέα επιχείρηση εισβολής στο εμβληματικό Κομπάνι αυτή τη φορά από την Τουρκία– η πτώση της πόλης στα χέρια του τουρκικού κράτους θα ήταν το πιο καταστροφικό πλήγμα για τη Ροζάβα. Ο θρίαμβος της Ροζάβα, μιας δημοκρατίας ενάντια στο κράτος, προέκυψε μέσα από το μακελειό του Συριακού Εμφυλίου Πολέμου και βοήθησε να φωτίσει το μονοπάτι και να μας δείξει τον δρόμο προς τα εμπρός, προς μια δημοκρατική νεωτερικότητα. Είναι στο χέρι μας να τη βοηθήσουμε να εξαπλωθεί. Σήμερα τα κράτη παγκοσμίως εγκληματούν αρνούμενα να αναγνωρίσουν επισήμως την πολιτική οντότητα της Ροζάβα, γνωστή ως Αυτόνομη Διοίκηση της Βορειοανατολικής Συρίας (AANES), αφήνοντάς την έτσι έρμαιο στις ορέξεις των εχθρών της.

Η ιστορία της ταινίας δημιουργήθηκε μέσα από συνεντεύξεις με τους πραγματικούς πρωταγωνιστές των γεγονότων και διατίθεται απευθείας από τους παραγωγούς της. Οι περισσότεροι από τους πρωταγωνιστές είναι ηθοποιοί που παίζουν για πρώτη φορά ενώ ορισμένοι από αυτούς είναι πραγματικοί μαχητές/-τριες.

Η κύρια παραγωγή της ταινίας ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2021 σε πραγματικές τοποθεσίες εντός της πόλης Kobane και της υπαίθρου της. Το σκηνικό της ταινίας απειλούνταν συνεχώς από τον τουρκικό στρατό, έχοντας τα drones τους να ακολουθούν το κινηματογραφικό συνεργείο τις περισσότερες φορές και να πυροβολούν σε αρκετές περιπτώσεις, οδηγώντας στην ακύρωση πολλών σκηνών λόγω του υψηλού κινδύνου ασφαλείας.

Όπως λένε οι παραγωγοί της ταινίας, «έπειτα από μήνες γυρισμάτων κατά τη διάρκεια της πανδημίας, υπό περιορισμένους πόρους και κυρίως τη συνεχή απειλή του τουρκικού κράτους και των στρατιωτών τους να μας ρίχνουν σφαίρες», η ταινία είναι πια έτοιμη να φτάσει στην καθεμιά και τον καθένα μας!

Ο υποτιτλισμός της ταινίας έγινε αφιλοκερδώς και συνεργατικά μεταξύ μελών που συμμετέχουν στις συλλογικότητες: Αυτενέργεια, Μάνο Απέρτα, Ρόζα Νέρα και ΚΡαΧ radio.