Jean-Paul Salomé, Μπελφεγκόρ, το φάντασμα του Λούβρου (Belphégor – Le fantôme du Louvre 2001)

Jean-Paul Salomé, Μπελφεγκόρ, το φάντασμα του Λούβρου (Belphégor – Le fantôme du Louvre 2001)

 

  Το να δω και τις υπόλοιπες ταινίες της Σοφί Μαρσώ ήταν για μένα μια εκκρεμότητα. Τις είχα δει σχεδόν όλες την περίοδο της καραντίνας. Τώρα με αφορμή μια πρόσφατη ανάρτησή μου είπα να δω και τις υπόλοιπες.

  Είπαμε, στο horror λέμε όχι, όχι όμως και όταν είναι ταινία σκηνοθέτη τον οποίο βλέπουμε πακέτο. Ηθοποιούς σπάνια βλέπουμε πακέτο. Θυμάμαι την Laura Ramsey, την Ottavia Piccolo και την Marisa Tomei. Αυτό παλιά, γιατί τώρα δεν έχω αυτή την πολυτέλεια. Έβλεπα τις ταινίες τους, όμως δεν έγραφα για όλες, ενώ έχω γράψει για όλες τις ταινίες της Σοφί Μαρσώ που έχω δει, και θα γράψω και για άλλες τέσσερις που μου έμειναν.

  Πέντε για την ακρίβεια, γιατί την «Άννα Καράνινα» θα τη δω αφού ξαναδιαβάσω το μυθιστόρημα, και θα γράψω ουρά στην κριτική που θα κάνω και για την ταινία.

  «No one lives», θυμάμαι τον χαρακτηριστικό τίτλο μιας ταινίας της Laura Ramsey, που κάνει σπόιλερ το τέλος.

  Ευτυχώς σ’ αυτή την ταινία έχουμε happy end.

  Η Λίζα καταλαμβάνεται από ένα διαβολικό πνεύμα που έχει ξεφύγει από μια μούμια.

  Πώς κατέφυγε στη μούμια;

  Κατέφυγε στη μούμια γιατί η μούμια δεν μπορούσε να «απελευθερωθεί», και να περάσει στον άλλο κόσμο. Ένα δακτυλίδι που θα βρεθεί θα αποτελέσει το κλειδί της απελευθέρωσής της, καθώς και μια διαβατήρια τελετή που θα τελεσθεί. Όμως μέχρι να γίνουν αυτά, το πνεύμα θα βραχυκυκλώνει την ηλεκτρική καλωδίωση με αποτέλεσμα να επικρατεί συχνά σκοτάδι, θα υπάρξουν κάποιοι νεκροί, και θα καταφέρει να μπει στο σώμα της Λίζας. Όμως ο Μάρτιν που τρέφει αισθήματα γι’ αυτήν, αλλά και αυτή γι’ αυτόν, θα τη σώσει.

  Μόλις 4.4 είναι η βαθμολογία της στο ΙΜDb, αλλά χέστηκα, για να χρησιμοποιήσω αγαπημένη ατάκα μιας φίλης. Εγώ την ταινία την είδα γιατί πρωταγωνιστεί η Σοφί Μαρσώ.