Oleg Frelikh, Πόρνη (Проститутка, 1927)

Oleg Frelikh, Πόρνη (Проститутка, 1927)

 

  Η ταινία (βουβή, με μεσότιτλους στα ρώσικα, τα αγγλικά και στα κινέζικα) μιλάει για τις καταστάσεις τις οποίες μπορεί να αντιμετωπίσει μια γυναίκα και οι οποίες την αναγκάζουν να καταφύγει στην πορνεία.

  Η πλοκή διαδραματίζεται στα μέσα τις δεκαετίας του ’20, τότε που με την Νέα Οικονομική Πολιτική του Λένιν δημιουργήθηκε μια τάξη ευημερούσα ενώ ο απλός λαός δυστυχούσε. Κατά τη γνώμη μου ήταν η σωστότερη λύση που επέλεξε ο Λένιν προκειμένου να αναπτυχθεί η αγροτική παραγωγή και να υπάρχει επάρκεια τροφίμων. Με την κολεκτιβοποίηση του Στάλιν στις αρχές της δεκαετίας του ’30 άρχισε η πραγματική πείνα, που έπληξε κυρίως την Ουκρανία.

  Τη ζωή τριών γυναικών παρακολουθούμε στην ταινία, από τις πιο τυπικές.

  Η θεία της Αγάπης στο σπίτι της οποίας μένει θα την πασάρει στον γείτονα, με ένα έξυπνο τρόπο. Δεν θα μπορέσει να αντιδράσει. Μετά θα την πετάξει στο δρόμο. Θα την περιμαζέψει μια «πονόψυχη» γυναίκα, που στην πραγματικότητα είναι η ματρόνα ενός μπουρδέλου. Θα τη δέσει με συμβόλαιο.

  Η Βέρα, με δυο παιδιά, όταν σκοτώνεται ο άντρας της θα αναγκαστεί να δοθεί στο αφεντικό του, έναν χασάπη. Μετά δεν έχει άλλη επιλογή από το να εκδοθεί για να θρέψει τα παιδιά της.

  Η Βέρα θα συναντήσει την Μάνκα. Θα της διηγηθεί την ιστορία της. Δούλευε σαν υπηρέτρια, την αποπλάνησε ο γιος της οικοδέσποινας η οποία όταν το ανακάλυψε την πέταξε στο δρόμο. Δεν είχε άλλη επιλογή για να ζήσει από το να μπει σε μπουρδέλο. Εκεί άρπαξε σύφιλη, από την οποία αναρρώνει τώρα.

  Η ταινία έχει τίτλο «Πόρνη», όμως στην πραγματικότητα καλύτερος τίτλος θα ήταν «Πορνεία», γιατί δεν έχει σαν στόχο να παρουσιάσει τη ζωή μιας πόρνης (στην ταινία εξάλλου βλέπουμε τρεις) αλλά τυπικές καταστάσεις που οδηγούν κάποιες γυναίκες στην πορνεία. Ο στόχος αυτός φαίνεται ολοκάθαρα από το ότι ο σκηνοθέτης παρουσιάζει μια γιατρό να μιλάει για την πορνεία σε μια εκτενή σκηνή εννέα λεπτών, παραθέτοντας πολλά στατιστικά στοιχεία. Θυμάμαι ότι το 88% των πορνών προέρχεται από αγροτικές οικογένειες, 11% από εργατικές και 1% από άλλες. Ακόμη ότι οι κύριες αιτίες πορνείας είναι η έλλειψη στέγης, η ανεργία και ο αλκοολισμός. Επίσης πιο ευάλωτες είναι αυτές που έχουν χαμηλή μόρφωση.

  Βλέπουμε πολλές τυπικές σκηνές: το ψάρεμα πελατών στο δρόμο, το κυνηγητό της αστυνομίας, η ιατρική εξέταση, η ζωή στο μπουρδέλο, κ.ά.

  Φυσικά η ταινία θα τελειώσει με happy end και για τις τρεις κοπέλες. Η Μάνκα αναρρώνει είπαμε κανονικά από την αρρώστια της, η Λιούμπα, που στο μεταξύ θα της βρουν δουλειά στις συγκοινωνίες θα βρει τον έρωτα της ζωής της, τον οποίο δεν θα τον νοιάξει το παρελθόν της όταν του το εξομολογηθεί, και η Βέρα με τη μεσολάβησή της θα προσληφθεί εκεί όπου δουλεύει και αυτή.

  Σήμερα θα λέγαμε ότι ισχύουν όλες οι παραπάνω συνθήκες, αλλά και άλλες.

  Μια πολύ ερωτευμένη κοπέλα, για να μην χάσει τον άντρα που αγαπά, θα συγκατατεθεί να εκδίδεται και να του δίνει τα λεφτά που κερδίζει. Μετά είναι το τράφικινγκ. Κοπέλες από τις ανατολικές χώρες ξεγελιούνται, αγαπητικοί ή φίλοι τις καλούν στη Δύση για να δουλέψουν τάχα και καταλήγουν φυλακισμένες σε διαμερίσματα να δέχονται πελάτες.

  Αξίζει να αναφέρω μια ιστορία που μου την είπε φίλος μου για φίλο του, επώνυμο ποιητή, συγχωρεμένο τώρα.

  Η κοπέλα τον επισκέπτεται στο ραντεβού. Όμως είναι δακρυσμένη, δεν της αρέσει καθόλου η δουλειά που αναγκάστηκε να κάνει. Του αφηγήθηκε την ιστορία της. Ξεγελάστηκε από μια ξαδέλφη της νομίζω.

  Ο ποιητής μας (οι ποιητές είναι πάντα ευαίσθητοι, αλλά και οι πεζογράφοι) της βγάζει αμέσως εισιτήρια για την πατρίδα της (νομίζω Ρουμανία). Του έγραφε γράμματα γεμάτα ευγνωμοσύνη που την έσωσε. Παντρεύτηκε, έκανε τρία παιδιά και σε ένα έδωσαν το όνομά του.