Penny Marshall, Ξυπνήματα (Awakenings, 1990)

Penny Marshall, Ξυπνήματα (Awakenings, 1990)

 

  Η ταινία βασίζεται στα ομώνυμα απομνημονεύματα του Όλιβερ Σακς που εκδόθηκαν το 1973. Μου τη σύστησε ο φίλος μου ο Κορακιανίτης που μου δάνεισε και ένα άλλο βιβλίο του Σακς που έχει τίτλο «Ο άνθρωπος που μπέρδεψε τη γυναίκα του με ένα καπέλο», στο οποίο αναφέρεται συχνά στο «Awakenings».

  Αντιγράφω από τη βικιπαίδεια:

  «It tells the story of neurologist Dr. Malcolm Sayer (Robin Williams), who is based on Sacks, who discovers the beneficial effects of the drug L-Dopa in 1969. He administers it to catatonic patients who survived the 1917–1928 epidemic of encephalitis lethargica. Leonard Lowe (Robert de Niro) and the rest of the patients are awakened after decades and have to deal with a new life in a new time».

  Δεν ήταν μόνο η ισπανική γρίπη, ήταν και η επιδημία της ληθαργικής εγκεφαλίτιδας, η οποία οδήγησε αρκετούς ασθενείς στην κατατονία. Ο Σακς τους θεράπευσε με το L-Dopa. Για την ακρίβεια, κατάφερε να εξαλείψει σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό τα συμπτώματά τους για ένα μεγάλο διάστημα, του Ρόμπερτ ντε Νίρο ολοκληρωτικά, αφού δεν τον κατάλαβε καθόλου μια νεαρή κοπέλα που είχε στην κλινική τον πατέρα της και με την οποία άρχισε να φλερτάρει. Όμως, όπως διαβάζουμε στα γράμματα τέλους, γρήγορα ξανακύλησαν, συνήλθαν ξανά, και πάλι ξανακύλησαν, και πάλι ξανασυνήλθαν, όμως δεν έφτασαν ποτέ στην εκπληκτική εκείνη κατάσταση που είχαν φτάσει το 1967.

  Εξαιρετικές οι ερμηνείες αυτών των ιερών τεράτων του κινηματογράφου, του συγχωρεμένου Ρόμπιν Ουίλιαμς στο ρόλο του Σακς και του Ρόμπερτ ντε Νίρο στο ρόλο του ασθενούς.

  Εξαιρετική ταινία, η βαθμολογία της στο IMDb είναι 7,8.

  Όμως…

  Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.

  Του φίλου μου του Γιάννη δεν του άρεσε, σηκώθηκε και έφυγε κάπου μισή ώρα πριν τελειώσει.

  Βλέπουμε συχνά ταινίες μαζί. Κλείνω τα φώτα και ανοίγω την μπαλκονόπορτα, ώστε το σαλόνι να φωτίζεται με τα φώτα του δρόμου. Home cinema.

  Και σε μια άλλη ταινία δεν άντεξε, την κοπάνησε πριν το τέλος, όμως δεν θα σας πω πoια, και δεν το έγραψα βέβαια στην κριτική μου γι’ αυτήν.