Joseph von Sternberg, Ο γαλάζιος άγγελος (Der blaue Engel, 1930)

Joseph von Sternberg, Ο γαλάζιος άγγελος (Der blaue Engel, 1930)

 

  Την ταινία την είδα παλιά και ήθελα να την ξαναδώ. Τώρα βρέθηκε η ευκαιρία, έχοντας σαν κίνητρο τη «Μανόν Λεσκό» και την «Κυρία με τις καμέλιες» που διάβασα εντελώς πρόσφατα.

  Η Λόλα Λόλα δεν είναι πόρνη, είναι τραγουδίστρια σε καμπαρέ. Ο καθηγητής δεν είναι κάποιος στην ηλικία της αλλά ένας μεγαλύτερός της, μεσήλικας καθηγητής. Κάποιες συμπτώσεις τον οδήγησαν να την ερωτευθεί, και στο τέλος να την παντρευτεί. Αυτό του στοίχισε βέβαια τη θέση του στο γυμνάσιο της πόλης όπου εργαζόταν.

  Σύντομα τα λεφτά που είχε εξαντλήθηκαν, και στο εξής θα ζούσε με τα λεφτά που κέρδιζε η Λόλα Λόλα, με το περιοδεύον μπουλούκι του «μάγου», του θαυματοποιού που έκανε κάποια νούμερα κατά τις παραστάσεις.

  Έπρεπε να βοηθήσει, ο μάγος χρειαζόταν ένα συνεργάτη για τις ταχυδακτυλουργίες του. Στις παραστάσεις έπρεπε να ντυθεί σαν κλόουν.

  Δεν θυμόμουνα ότι η ταινία ήταν κωμωδία, θυμόμουνα μόνο ότι είχε τραγικό τέλος.

  Ο μάγος, μετά από πέντε χρόνια περιοδείας σε διάφορες πόλεις, έκλεισε συμβόλαιο με τον «Γαλάζιο άγγελο», το καμπαρέ όπου ο καθηγητής γνώρισε τη Λόλα Λόλα. Ο καθηγητής αρνείται, ο μάγος επιμένει, δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά.

  Ανάρπαστα τα εισιτήρια, όλοι έχουν την περιέργεια να δουν τον αξιοσέβαστο καθηγητή στο ρόλο του κλόουν.

  Ένας ερωτιδέας που εμφανίζεται, που παλιά λίγο έλειψε εξαιτίας του να χρεοκοπήσει το μαγαζί, της την πέφτει. Ο καθηγητής, από τη σκηνή, τη βλέπει που ο ερωτιδέας αυτός προσπαθεί να τη φιλήσει. Τρέχει να τους τσακώσει.

  Ζήλεια, γιατί αυτή δεν φαίνεται να ενδίδει.

  Στη βικιπαίδεια διαβάζω ότι αυτή ανταποκρίνεται. Εγώ δεν είδα να ανταποκρίνεται. Ξέρουμε, και το ξέρει και η ίδια, ότι είναι παλιοτόμαρο.

  Αναρωτιέμαι τι γράφει ο Χάινριχ Μαν στο μυθιστόρημά του «Ένας αργοπορημένος έρωτας», του οποίου η ταινία είναι μεταφορά. Θα το διαβάσω, δεν έχω διαβάσει τίποτα του Χάινριχ Μαν, αδελφού του Τόμας.

  Στο τέλος θα τον δούμε, ταπεινωμένο, να εγκαταλείπει το καμπαρέ και να πηγαίνει στο σχολείο που δίδασκε. Θα του ανοίξει ο νυχτοφύλακας. Θα πάει στην αίθουσα που έκανε μάθημα, θα καθίσει στην έδρα και θα γύρει πάνω της το κεφάλι του και θα πεθάνει.  

  Τραγικό τέλος, που δείχνει ποια κατάληξη μπορεί να έχει το πάθος για μια γυναίκα πολύ μικρότερης ηλικίας και μάλιστα που έχει ένα τέτοιο επάγγελμα.

  Μου θύμισε το μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου Θεοτόκη «Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα», όπου βλέπουμε έναν ηλικιωμένο άντρα να έχει ξετρελαθεί με μια πολύ νεότερή του γυναίκα. Τον κορόιδεψε, της έγραψε την περιουσία του, και μετά τον έκανε πέρα. Απελπισμένος αυτοκτονεί.