Alberto Rodriguez, H απόδραση 77 (Modelo 77)

Alberto Rodriguez, H απόδραση 77 (Modelo 77)

 

  Εξακολουθεί να προβάλλεται, για δεύτερη βδομάδα. Για τρίτη δεν ξέρω, μπορείτε να το ψάξετε αύριο.

  Γιατί άργησα τόσο πολύ να γράψω για την ταινία.

  Διότι είμαι στην πατρίδα μου την Κρήτη, καλοκαιρινές διακοπές, και βρίσκομαι πολύ συχνά με φίλους, που είναι πάντα η πρώτη προτεραιότητα. Μετά είναι το διάβασμα, μυθιστορημάτων και γλωσσών. Οι ταινίες έρχονται τελευταίες.

  Δεν ξέρω αν θα ήταν υπερβολή να πω ότι μια στις δυο ταινίες που γυρίζονται βασίζονται σε «πραγματικά γεγονότα». Πάντως και η ταινία «Νοέμβρης», που επίσης παίζεται για δεύτερη βδομάδα, βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Και, εμένα τουλάχιστον, το ποια είναι αυτά τα πραγματικά γεγονότα παίζει αποφασιστικό ρόλο στο αν θα μου αρέσει μια ταινία ή όχι.

  Η ταινία αναφέρεται στο κίνημα τον ποινικών κρατουμένων για αμνηστία, μετά το θάνατο του Φράγκο και την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας. Το κίνημα αυτό το παρακολουθούμε μέσα από τη ζωή ενός φυλακισμένου, ή μάλλον δύο, που θα δραπετεύσουν στο τέλος.

  Η ταινία χωρίζεται σε δυο μέρη. Στο πρώτο προβάλλεται αρκετά το φόντο, που είναι οι φρικτές συνθήκες ζωής στις ισπανικές φυλακές, με προσωπικό στελεχωμένο από φρανκιστές. Οι συνθήκες αυτές οδήγησαν στη δημιουργία μιας οργάνωσης φυλακισμένων για αμνηστία και σ’ αυτούς, και όχι μόνο στους πολιτικούς κρατούμενους. Στο δεύτερο βλέπουμε την απόδραση.

  Παρόλο που είναι μόλις 0,1 μονάδα  πιο πάνω από τον «Νοέμβρη» (6,9), είναι πολύ πιο συναρπαστική (χρειάζεται να λέω κάθε φορά το, κατά τη γνώμη μου;).

  Και το εντυπωσιακό που διαβάζω στα γράμματα τέλους: Αυτοί που δραπέτευσαν «βοηθήθηκαν» ώστε να δραπετεύσουν. Ήταν από τα βασικά στελέχη του κινήματος αυτού, το οποίο οδηγήθηκε έτσι στη διάλυσή του. Και βέβαια η αμνηστία στους ποινικούς δεν δόθηκε, παρόλο που οι ποινές τους ήταν δυσανάλογα με τις πράξεις τους αυστηρές, καθώς επιβλήθηκαν με βάση την φασιστική νομοθεσία.