Lasse Hallström, Σοκολάτα (Chocolat, 2000)

Lasse Hallström, Σοκολάτα (Chocolat, 2000)

 

  Αυτό που με έσπρωξε να ξαναδώ τη «Σοκολάτα» ήταν η νουβέλα του José Carlos Carmona, «Sabor a chocolate».

  Έχω γράψει αρκετά για τη σοκολάτα εκεί, στην οποία θα παραπέμψω.

  Η Ζιλιέτ Μπινός δεν καταφέρνει να στεριώσει – ή μήπως δεν θέλει; - σε κανένα μέρος. Ακούει ότι νοικιάζεται ένα ζαχαροπλαστείο και τρέχει να το νοικιάσει. Ζαχαροπλαστείο, αλλά με κύριο προϊόν τη σοκολάτα, ειδικότητά της. Μαζί της είναι και η κόρη της. Είναι ανύπαντρη μητέρα, διορθώνει κάποια που τη φωνάζει κυρία, σε δεσποινίς.

  Συντηρητικό το χωριό, και ακόμη πιο συντηρητικός ο δήμαρχος, ένας κόμης του οποίου η γυναίκα πηδιέται στη Βενετία. Κάνει ότι δεν το καταλαβαίνει, αλλά κάποια στιγμή αρπάζει ένα ψαλίδι και της σχίζει τα φορέματα.

  Η Ζιλιέτ δεν πηγαίνει στην εκκλησία. Δεν είναι ιδιαίτερα πιστή. Αυτό είναι που έχει εξοργίσει τον δήμαρχο, καθώς και το ότι άνοιξε το ζαχαροπλαστείο της σαρακοστιάτικα.

  Αυτή είναι η κεντρική ιστορία. Παράλληλες ιστορίες είναι αυτή του John Depp, ποντικός των ποταμών, που ζει με την παρέα του σε ένα σκάφος. Η Ζιλιέτ θα τον προσεγγίσει, προς μεγάλη του έκπληξη. Ένας δέρνει τη γυναίκα του, η οποία θα καταφύγει στο ζαχαροπλαστείο της Ζιλιέτ. Η ιδιοκτήτρια έχει κακές σχέσεις με την κόρη της, η οποία δεν την αφήνει να δει τον εγγονό της. Η Ζιλιέτ θα καταφέρει να προσεγγιστούν, κανονίζοντας να τη ζωγραφίσει ο εγγονός της.

  Είναι εκπληκτικό το πώς τα καταφέρνει ο σκηνοθέτης ώστε το τέλος να είναι «Όλα καλά». Όλα, μα όλα.

  Και ο δήμαρχος υφίσταται μια συνειδησιακή μεταστροφή, και ο νεαρός παπάς που ήταν τσιράκι του βγάζει τον δικό του λόγο και όχι αυτόν που του είχε υπαγορέψει, και τέλος ο Johny Depp επιστρέφει, όχι φυσικά για να φτιάσει την πόρτα της που τρίζει.

  Χαριτωμένη κομεντί, πολύ μου άρεσε. Η βαθμολογία της στο IMDb είναι 7,3.  Τη βαθμολογία τη γράφω συχνά, ή γιατί διαφωνώ ή για να σας πείσω να δείτε την ταινία.