Patricio Guzman, H φανταστική μου χώρα (Mi país imaginario, 2022)

Patricio Guzman, H φανταστική μου χώρα (Mi país imaginario, 2022)

 

  Από την Πέμπτη που μας πέρασε στους κινηματογράφους.

  Με αυτό το ντοκιμαντέρ μαθαίνουμε την πρόσφατη ιστορία της Χιλής.

  Η φτώχεια δημιούργησε ένα ηφαίστειο αναβράζον. Η αύξηση των εισιτηρίων του μετρό κατά 30% το έκανε και εξερράγη, το 2019.

  Οι νέοι, βρίσκονται στους δρόμους. Ξεκίνησαν οι μαθητές και ακολούθησαν και οι υπόλοιποι, με τις γυναίκες να παίζουν ένα αποφασιστικό ρόλο. Η αστυνομία έδειξε μια σκληρότητα άνευ προηγουμένου. Ο πρόεδρος είπε ότι η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο.

  Πολλοί σκοτώθηκαν, περισσότεροι έχασαν το μάτι τους. Το κύριο αίτημα ήταν η αλλαγή ενός απαρχαιωμένου συντάγματος που χρονολογούνταν από την εποχή της χούντας του Πινοτσέτ. Οι γυναίκες απέκτησαν δικαίωμα ψήφου. Έγιναν σεβαστά τα δικαιώματα των ιθαγενών. Η φτώχεια έπρεπε να αντιμετωπισθεί, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν να φάνε. Αύξησαν και τις συντάξεις, κάτι που εμείς ακόμα το περιμένουμε.  

  Τα κατάφεραν. Και το καινούριο σύνταγμα ψηφίστηκα, και ο νέος πρόεδρος, ένας τριανταπεντάρης νεαρός, έδειξε αποφασισμένος να φέρει σε πέρας ριζικές μεταρρυθμίσεις.

  Με έξυπνο τρόπο ο Guzman εναλλάσσει αποσπάσματα από συνεντεύξεις με σκηνές από τις συγκρούσεις με την αστυνομία.

  Πολύ καλή ταινία, και όχι μόνο κατά τη γνώμη μου, αν κρίνω από τις βαθμολογίες που της δίνουν οι κριτικοί και τη βαθμολογία της στο IMDb: 7,2.