Abolhassan Davoodi, Pickpockets don’t go to heaven (1992)

 

Abolhassan Davoodi,  Pickpockets don’t go to heaven (1992)

 

  Τον Abolhassan Davoodi τον βλέπουμε πακέτο, γι’ αυτό θα παραθέτω την πλοκή και ταινιών του τις οποίες δεν έχω δει.

  Και πρώτα πρώτα για την πρώτη του ταινία, «Ερωτικό ταξίδι» (1988).

  Maryam Mostofi and his husband, who is a professor of law, live a peaceful life together. The woman, who does not have any child, suffers from a chronic headache, and finds out that she is about to meet a fatal fate.

  H επόμενη ταινία του είναι το «Μαγικό ταξίδι» (1990). Δυστυχώς το IMDb δεν δίνει πλοκή.

  H επόμενη ταινία του Davoodi είναι «Οι πορτοφολάδες δεν πάνε στον ουρανό».

  Σίγουρα εννοεί τον παράδεισο.

  Μήπως ο τίτλος, με τον οποίο καταδικάζεται η κλοπή, είναι παραχώρηση για την θρησκευόμενη κοινωνία του Ιράν, καθώς, σύμφωνα με το ισλάμ, του κλέφτη του κόβουνε το χέρι;

  Η ταινία είναι κωμωδία, να το πούμε από τώρα.

  Ο πορτοφολάς είναι ερωτευμένος. Κλέβει πορτοφόλια θέλοντας να ενισχύσει οικονομικά μια κοπέλα που αγαπά, και που η μητέρα της δεν έχει λεφτά να πληρώσει το νοίκι.

  Μπλέκει με μια τριμελή συμμορία, η οποία τον παρασύρει να ληστέψουν μια τράπεζα. Τη γνώρισε όταν τους έκλεψε το πορτοφόλι που είχαν κλέψει.  

  Τελικά τι θα γίνει;

  Βλέπουμε αρκετά απολαυστικά επεισόδια.

  Στην αρχή βλέπουμε παιδιά να είναι μέσα σε χαρτόκουτα. Μετακινούνται συνεχώς. Ο ιδιοκτήτης της πολυκατοικίας που ήλθε να εισπράξει νοίκια, αλλά τι να εισπράξει παρά των μη εχόντων, τα βλέπει με έκπληξη.

  Βλέπουμε και το φαινόμενο του σωσία, ή αλλιώς το σύνδρομο fregoli, τίτλος βιβλίου του φίλου μου του Πρατικάκη.

  Μόνο που δεν είναι ακριβώς το ίδιο. Σηκώνοντας την εφημερίδα για να δει το πρόσωπο του ανθρώπου που τη διαβάζει και που τον παρακολουθεί, βλέπει με έκπληξη ότι είναι ίδιος με αυτόν, σαν δίδυμος αδελφός του.

  Είναι η συνείδησή του, με την οποία συνομιλεί παραισθητικά αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της πλοκής. Προσπαθεί να τον αποτρέψει από τα σχέδιά του.

  Στο τέλος βλέπουμε τη ληστεία, κατά την οποία σκοτώνεται.

  Μα είναι δυνατόν, σε κωμωδία να έχουμε unhappy end;

  Ήταν μια φαντασίωση, την οποία όμως μας τη φύλαγε σαν εφέ έκπληξης ο σκηνοθέτης. Πιο πριν τον είχαμε δει να έχει άλλες φαντασιώσεις, όπως π.χ. τον γάμο του με την κοπέλα αυτή.

  Ένας από τη συμμορία την απαγάγει μαζί με τη μητέρα της, ξεγελώντας τις. Θέλουν να τις κρατήσουν σαν ομήρους, μην τους κάνει καμιά κασκαρίκα ο πορτοφολάς.

  Θα του ξεφύγουν.

  Και θα δούμε την μαμά να οδηγεί την τρίκυκλη μηχανή της συμμορίας, σαν αυτή που είχε ο φίλος μου ο Αντώνης ο Πατέλης, με την κόρη της στο καλάθι. Τρέχουν να προλάβουν.

  Και θα προλάβουν.

  Ο πορτοφολάς πάει να τους ξεφύγει, δεν θέλει να συμμετάσχει στη ληστεία, αυτοί τον απειλούν με τα όπλα, όμως η αστυνομία καταφτάνει πάνω στην ώρα.

  Απολαυστική ταινία, το 5 που έχει στο IMDb την αδικεί ολοφάνερα. Έβαλα 7.