Estibaliz Urresola Solaguren, (20.000 especies de abejas, 2023)

 

Estibaliz Urresola Solaguren, (20.000 especies de abejas, 2023)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους

  Δεν έχω ξανασυναντήσει αυτό το θέμα σε ταινία.

  Ο δεκάχρονος Aitor νιώθει πιο πολύ κορίτσι παρά αγόρι. Αυτό αναπόφευκτα του δημιουργεί διάφορα προβλήματα.

  Τα άλλα παιδιά το αντιλαμβάνονται, και τον φωνάζουν Κοκό. 

  Κοκό Σανέλ;

  Αυτός τσατίζεται, θέλει να τον φωνάζουν με το όνομά του.

  Αυτό, στη χώρα των Βάσκων. Στην ταινία ακούμε ισπανικά και βάσκικα. Η σκηνοθέτις είναι βάσκα.

  Οι μέλισσες πού κολλάνε;

  Οι παππούδες της έχουν κυψέλες, πολλές κυψέλες. Τόσες κυψέλες δεν είδαμε παρά μόνο στον «Μελισσοκόμο» του Αγγελόπουλου.

  Υπάρχει βέβαια και η μεταφορική σημασία στον τίτλο. Τα γένη δεν είναι μόνο δύο, αρσενικό και θηλυκό. Υπάρχουν οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες, υπάρχουν…

  Πάντως όπως και να το κάνουμε, δύο είναι τα κυρίαρχα γένη, «Αρσενικό-θηλυκό», για να θυμηθούμε και τον Γκοντάρ.

  Δεν θέλω να ανοίξω συζήτηση πάνω σ’ αυτό.

  Υπάρχει όμως το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα άτομα που δεν ανήκουν στα κυρίαρχα γένη: η αποδοχή τους.

  Και πρώτα απ’ όλα η αποδοχή από τις οικογένειές τους.

  Ρωτάει, τον παππού αν θυμάμαι καλά: Αν πεθάνω θα ξαναγεννηθώ κορίτσι; Θα ήθελα να με φωνάζουν Λουκία.

  Τι διάβολο είναι αυτό, προσήμανση;

  Κάποια στιγμή μου μπήκε η υποψία.

  Αλλά δεν θα πω αν ήταν προσήμανση ή ψευτο-προσήμανση.

  Θα κάνω ένα μικρο-σπόιλερ: η ταινία, στην κορύφωση του τέλους, δείχνει επί τέλους την αποδοχή της ταυτότητας του Aitor ως κορίτσι από τους γονείς της, και πρώτα απ’ όλα από τη μητέρα της.

  Εξαιρετική η ερμηνεία της μικρής Σοφίας Οτέρο, κέρδισε τη «Αργυρή Άρκτο» στο φεστιβάλ του Βερολίνου.