Stewart Hagmann, Φράουλες και αίμα (The strawberry statement, 1970)

 

Stewart Hagmann, Φράουλες και αίμα (The strawberry statement, 1970)

 

  Μόνο αύριο και μεθαύριο (13 και 14 Μάη) στο Στούντιο

  Βραβευμένη με το βραβείο κριτικών στις Κάννες, η ταινία με γύρισε στα φοιτητικά μου χρόνια, τότε που κάναμε ουρά στους κινηματογράφους για να τη δούμε. Και βέβαια το τραγούδι του τέλους, Give peace a chance, θα τύχει να το ακούσω πολλές φορές από τότε, τραγούδι θα έλεγα εμβληματικό των φοιτητικών εξεγέρσεων. 

  Φοιτητική εξέγερση, που θα συνέβαινε και στη χώρα μας μετά από μόλις τρία χρόνια.

  Με βάση τα γεγονότα του Berkley, o James Simon Kunen γράφει ένα μυθιστόρημα το οποίο μεταφέρει σχεδόν αμέσως στην μεγάλη οθόνη ο Stewart Hangman. 

  Με φόντο τα γεγονότα, παρακολουθούμε δυο ιστορίες. Η μια είναι η ριζοσπαστικοποίηση δύο νέων. Η άλλη είναι μια ιστορία αγάπης.

  Πανεπιστημιακό άσυλο δεν υπάρχει. Αφού περιμένουν κάπου μια βδομάδα οι πρυτανικές αρχές καλούν την αστυνομία να διαλύσει τους καταληψίες.

  Η οποία άλλο που δεν θέλει.

  Με βίαιο, κτηνώδη τρόπο, κτυπάνε τους φοιτητές και τους σέρνουν στην κλούβα. 13 ολόκληρα λεπτά κρατάνε οι σχετικές σκηνές, με τις οποίες τελειώνει και η ταινία.

  Την ξαναείδα με μεγάλη ευχαρίστηση.