Brigitte Lahaie, Moi, la scandaleuse

 

 Brigitte Lahaie, Moi, la scandaleuse, edition J’ ai lu, 1987, σελ. 207.

 

 

 

  Τώρα που πήραμε φόρα, μετά τη Stoya αναρτούμε για την Brigitte Lahaie.

  Και η Brigitte Lahaie εργάστηκε ως πορνοστάρ, όμως τρεις δεκαετίες πριν από τη Stoya, τέλη της δεκαετίας του ’70. Και, σε αντίθεση με το βιβλίο της Stoya, είναι εντελώς αυτοβιογραφικό.

  Και αυτή την βιβλιοκριτική την έγραψα πριν σχεδόν έξι χρόνια, χωρίς να τολμώ να την αναρτήσω.   

  Έμαθα πολλά πράγματα για τη βιομηχανία του σεξ εκείνης της εποχής. Βέβαια από τότε μέχρι σήμερα πολλά έχουν αλλάξει. Σήμερα δεν υπάρχουν πορνοταινίες, υπάρχουν μόνο πορνοβίνταιο, είναι αναρτημένα σε ιστοσελίδες, ελλείπει το στόρι, και όπου υπάρχει είναι ελάχιστο, προσχηματικό. Αλλά βέβαια όλες τις πορνοστάρ τις έχουν παραμερίσει τα cam-girls.

  Σίγουρα η Μπριζίτ Λαέ ήταν η καλύτερη πορνοστάρ της εποχής της, ήταν η μόνη που θυμόμουν σαν όνομα και σαν πρόσωπο. Πολύ όμορφη, ωραίο σώμα και τροφαντά στήθη. Μου έκανε εντύπωση το ότι είχε κόμπλεξ στην εφηβεία για την εμφάνισή της. Βέβαια ήταν και η ζήλεια της αδελφής της, που της έλεγε: «Μη στενοχωριέσαι Μπριζίτ που δεν είσαι ωραία, κάποια αγόρι θα βρεθεί να σ’ αγαπήσει».

  Θυμάμαι και μια φίλη, πολύ παλιά, πολύ ωραία και αυτή, που είχε κόμπλεξ με την εμφάνισή της στην εφηβεία της. Δεν ξέρω αν ήταν επιδημία της εποχής.

  Πάει μήνας που διάβασα το βιβλίο, καλύτερα να το ξεφυλλίσω και να δω τις υπογραμμίσεις μου.

  «Μου αρέσει να φαντάζομαι την καύλα του, τις φαντασιώσεις που του έρχονται βλέποντάς με να με παίρνει και να με κατακτάει ένας άλλος». Και κάμποσες σελίδες πιο κάτω: «Κάθε φορά που γυρνούσα ένα φιλμ, για να φτιαχτώ φανταζόμουν τα ακίνητα πρόσωπα των θεατών, τις φαντασιώσεις που τους έρχονταν στο μυαλό βλέποντάς με…».

  Αυτός σίγουρα είναι ένας από τους λόγους που μια γυναίκα γίνεται πορνοστάρ, όπως και cam-girl.

  Ένας, γιατί νομίζω ότι ο βασικός είναι το χρήμα.

   «Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν περισσότερες πόρνες ανάμεσα στις πορνοστάρ από ό,τι στις κανονικές σταρ. Ούτε και στους πιο αξιοσέβαστους κύκλους, όπου οι γυναίκες πρέπει να κατακτήσουν πολύ ακριβά την προαγωγή τους. Η πορνεία δεν βρίσκεται, κατά τη γνώμη μου, στην άσκηση ενός επαγγέλματος αλλά στο πνεύμα».

  Εγώ δεν θα κατηγορήσω ούτε τις μεν ούτε τις δε. Όλοι πρέπει να ζήσουμε, όλοι πρέπει να βάλουμε τα δυνατά μας.

  «Οι περισσότερες γυναίκες περνάνε τη ζωή τους αγαπώντας άνδρες απρόσιτους, αδιάφορους. Είναι γνωστό ότι αγαπάτε κυρίως αυτούς/ές που σαν αντιστέκονται ή που σας αγνοούν».

  Έχει μια αλήθεια αυτό που λέει.

  Η Μπριζίτ δούλευε σαν πωλήτρια σε υποδηματοπωλείο. Έπαιρνε 1500 φράγκα το μήνα. Σαν πορνοστάρ, αμέσως μετά, έπαιρνε 500 φράγκα για μισής μέρας δουλειά.

  Κοινωνικές ανισότητες.

  «Όταν ένας άντρας λέει σε μια γυναίκα ότι έχει ωραία μάτια, ότι είναι όμορφη ή ότι είναι ωραίο το ντύσιμό της, αυτό που σκέφτεται είναι ο κώλος της».

  Και θυμήθηκα ένα ανέκδοτο.

  -Είσαι τόσο όμορφη, τόσο γλυκιά, τόσο χαριτωμένη, τόσο… τόσο…

  -Για να σου πω, μήπως μου τα λες όλα αυτά για να με πηδήξεις;

  -Και έξυπνη!!!

  Πολλοί της κόλλαγαν, κάποιοι με εντελώς απροκάλυπτο τρόπο.

  «-Πόσα;

  -Δέκα χρόνια.

  -Δέκα χρόνια τι; με ρωτούσε ο άγνωστος  πραγματικά έκπληκτος.

  -Δέκα χρόνια πριν δεχτώ.

  Οι περισσότεροι έφευγαν οργισμένοι, σηκώνοντας τους ώμους τους, λες και ήμουν εγώ που τους είχα επιτεθεί».

  Μα δεν της πέρασε από το μυαλό ότι κάποιες άλλες θα έλεγαν τόσα φράγκα αντί για τόσα χρόνια; Σίγουρα αυτοί οι άνδρες, αυτό τον τρόπο προσέγγισης δεν τον δοκίμαζαν για πρώτη φορά σ’ αυτήν.

  Ο μαζοχισμός μπορεί να φτάσει στα πιο απίθανα άκρα. Δεν θα αντιγράψω το απόσπασμα, θα το δώσω σε περίληψη. Ο σαδιστής άνδρας είχε κρεμάσει τη φίλη του από ένα γάντζο στο ταβάνι. Ο γάντζος ξεκόλλησε, η φίλη του έσπασε την σπονδυλική της στήλη και έμεινε σε όλη της τη ζωή κλεισμένη μέσα σε ένα θώρακα, που καθώς τον φόρεσαν δυο φίλοι μου ξέρω ότι τον λένε «κηδεμόνα».

  Ένας από τους παριστάμενους τον κατέδωσε, και έκανε κάμποσο καιρό φυλακή. Και καταλήγει η Μπριζίτ: «Αυτή η ιστορία είναι ακόμη πιο συγκινητική για μένα καθώς ξέρω ότι αυτή η γυναίκα δεν έπαψε ποτέ να αγαπάει αυτό τον άνδρα που την άφησε ανάπηρη».

  Αναρωτιέμαι, αν είχε πάθει το ίδιο χουνέρι και η Άνα θα εξακολουθούσε να αγαπάει τον Κρίστιαν; («Πενήντα αποχρώσεις του γκρι»).

  Πολλοί πιστεύουν, λέει, ότι οι σκηνοθέτες των πορνοταινιών κοιμούνται με τις πορνοστάρ τους. Τίποτα πιο λάθος. Απεναντίας αυτό ισχύει για πολλές από τις κανονικές σταρ.

  Και θυμήθηκα την Κάθριν Ζέτα Τζόουνς που είχε εξομολογηθεί, «Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να περάσω από πολλά κρεβάτια».

  Τα βίντεο και τα κανάλια έφεραν μια επανάσταση με οδυνηρές συνέπειες για κάποιες πορνοστάρ, που πόζαραν για πέντε έξι ταινίες με το πραγματικό τους όνομα, μετά σταμάτησαν, παντρεύτηκαν, έκαναν παιδιά. Ξαφνικά είδαν τα έργα που γύρισαν να βρίσκονται στο βίντεο κλαμπ της γειτονιάς και να παίζονται στα κανάλια. Μια από αυτές, στο Αμβούργο, αυτοκτόνησε.

  «Είμαι βαθιά κλειτοριδική, όπως τα τρία τέταρτα των γυναικών».

  Το μάθαμε κι αυτό.

  «Μια ηθοποιός άξια του ονόματος αυτού, μπορεί να παίζει τα πάντα. Συμπεριλαμβανομένου και του πάθους για τον άσχημο. Εγώ συνειδητά διάλεγα τους πιο άσχημους, ξέροντας ότι θα διέγειρε τους θεατές να βλέπουν μια όμορφη γυναίκα ερωτευμένη με ανθρώπους με τους οποίους πολλοί μπορούσαν να ταυτιστούν».

  Το παρακάτω μπορούσα να το φανταστώ. Την Ορνέλα Μούτι, στις πιο «σκληρές» σκηνές σε κάποια ερωτικά επεισόδια, την αντικαθιστούσε μια που της έμοιαζε. Σίγουρα και αρκετές άλλες. Ο Γιάννης ο Καραμπίτσος, που ξέρει αρκετά καλά τα πράγματα, μας έλεγε ότι πολλοί σκηνοθέτες υποχρεώνουν τις ηθοποιούς τους να κάνουν πραγματικό σεξ με τους παρτενέρ τους. Τα πάντα για το ρεαλισμό!!! Και δεν μιλάμε βέβαια για τα «9 τραγούδια» του Michael Winterbottom.

  Αυτά με την Brigitte Lahaie. Πριν ξεκινήσω να γράφω αυτές τις γραμμές την έψαξα πάλι στο διαδίκτυο. Έβαλα δυο άλλα βιβλία της στο καλαθάκι του Amazon. Δεν ξέρω αν θα τα παραγγείλω τελικά γυρνώντας από τις διακοπές μου. Θα ήταν πάντως ένα καλό κίνητρο το ότι θα φρέσκαρα ξανά τα γαλλικά μου.