Chen Kaige, H υπόσχεση (无极 2005)

 Chen Kaige, H υπόσχεση (无极 2005)

 

  Πολεμική ταινία, Wu Xia (γου χια, πάντα με κρητική προφορά), την είχα ξαναδεί, θυμόμουνα πολλές σκηνές, πρέπει να ήταν πριν πολλά χρόνια για να μην έχω γράψει.

5,6 η βαθμολογία της, αλλά εμένα μου άρεσε πολύ. Ίσως η χαμηλή βαθμολογία να οφείλεται στους κινέζους, που σίγουρα έχουν δει πιο εντυπωσιακές ταινίες.

  Δεν έχει νόημα να γράψω την πλοκή, που εξάλλου μπορείτε να τη διαβάσετε στον σύνδεσμο της βικιπαίδειας. Είναι ένα παραμύθι πάνω στο γνωστό μοτίβο, μια γυναίκα δύο άντρες, που το romance τελειώνει με happy end. Τραγικός ήρωας ο άλλος, που χάνει την καρδιά της ενώ προς στιγμή είχε καταφέρει να την κερδίσει, καθώς αυτή μαθαίνει ότι δεν ήταν αυτός που της έσωσε τη ζωή σκοτώνοντας το βασιλιά αλλά ο άλλος που φορούσε την πανοπλία του.

  Βλέποντας την ταινία και απολαμβάνοντας τα πλάνα με τις πολεμικές τέχνες (πριν τον κινηματογράφο οι κινέζοι τις απολάμβαναν στην Όπερα του Πεκίνου), έκανα τη σκέψη: mutandis mutatis, τηρουμένων των αναλογιών, είναι σαν τον ποιητικό κινηματογράφο. Το πλάνο «κλέβει» την πλοκή.

  H προηγούμενη ταινία του ήταν η «Μαζί», την οποία είδα πριν 15 χρόνια, και η προ-προηγούμενη ήταν ένα απόσπασμα (το τελευταίο) «100 flowers hidden deep» από τη συλλογική ταινία «Ten minutes older: the trumpet» την οποία είδα πριν πέντε χρόνια. Αυτή που είδα πριν τρεις μέρες ήταν η αμέσως προηγούμενη απ’ αυτήν, η «Γλυκά σκότωσέ με».