Παροιμίες, παραινέσεις, αποφθέγματα.

Παροιμίες, παραινέσεις, αποφθέγματα.

  Κατά τη διάρκεια συζήτησης με φίλο στο skype, μιλώντας για φίλο επιχειρηματία που είναι δοσμένος στη δουλειά και δεν του μένει χρόνος, είπα να αναρτήσω στον τοίχο μου στο facebook μια δική μου ρήση, που μου είχε έλθει στο μυαλό πριν χρόνια.

Το χρήμα είναι χρόνος

  Πρόκειται για αντιστροφή της γνωστής ρήσης.

  Αν είχα χρήματα, αν ήμουν εισοδηματίας, δεν θα ήμουν υποχρεωμένος να δουλεύω και έτσι θα μπορούσα να αφιερώνω περισσότερο χρόνο στο διάβασμα, αλλά και στο γράψιμο. Τα έγραψα αυτά και σε σχόλιο, σε απάντηση άλλου σχολίου.

  Και αφού πήρα φόρα, ανάρτησα και άλλη μια:

Να μη φοβάσαι να διαφέρεις από τους πολλούς

  Σε σχόλιο βέβαια έγραψα ότι αν διαφέρεις, ή έχεις αρχ…ια ή είσαι τρελός.

  Τώρα σκέφτηκα να τις αναρτήσω και στο blog μου μαζί με κάποιες άλλες που μου ήλθαν, επίσης πριν χρόνια, στο μυαλό, και τις έχω ήδη παραθέσει σε κείμενά μου, το πιο πιθανόν σε βιβλιοκριτικές, μια και σε αυτές καταναλώνω τον περισσότερο συγγραφικό μου χρόνο.  

  Horror vacui temporis.

  Στο γνωστό αξίωμα «τρόμος του κενού», που όπως διαβάζω τώρα στην βικιπαίδεια αποδίδεται στον Αριστοτέλη, πρόσθεσα το «temporis», «του χρόνου». Ήμουν πάρα πολύ μακριά από τη σύνταξη και από τους συνταξιούχους, αλλά είχα διαπιστώσει ότι γεμίζοντας το χρόνο μου με κάτι δημιουργικό ένοιωθα καλύτερα ψυχολογικά, ενώ όταν καθόμουν άπραγος, χωρίς να έχω κάτι να κάνω, δεν ένοιωθα βέβαια τρόμο, αλλά δεν ένοιωθα και ευχάριστα. Είμαι όμως σίγουρος ότι κάποιοι τρομάζουν με τον κενό χρόνο (με το κενό του χρόνου λέω εγώ, παραφράζοντας), όπως όλοι όσοι βλέπουν με δέος την ώρα που θα βγουν στη σύνταξη, φοβούμενοι ότι δεν θα έχουν τι να κάνουν.

Η θρησκεία είναι το όποιο του λαού, και μάλιστα χωρίς παρενέργειες.

  Παράφρασα κι εδώ μια ρήση, του Μαρξ αυτή τη φορά, ειρωνικά αλλά όχι απαξιωτικά. Μου ήλθε στο μυαλό παρατηρώντας τον κόσμο του ισλάμ. Η λέξη assassin, δολοφόνος, προέρχεται από το χασίσι, αν και στην βικιπαίδεια βλέπω τώρα ότι υπάρχει και άλλη ετυμολογική εκδοχή. Παραθέτω τις δυο πρώτες παραγράφους του λήμματος.

  «Η οργάνωση έδρασε κυρίως μεταξύ του 11ου και του 14ου αιώνα και το όνομά της σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές γλώσσες, χάρη στους σταυροφόρους, κατέστη συνώνυμο της δολοφονίας για πολιτικούς ή θρησκευτικούς λόγους (assassin, assassinate, assassination). Διέθετε δύο κλάδους, έναν στην Περσία και έναν στη Συρία, και ανακήρυξε την πολιτική δολοφονία, ενίοτε μαζική, ως το μοναδικό μέσο κατατρομοκράτησης του αριθμητικά υπέρτερου εχθρού –ιδιαίτερα των αμάχων– και επίτευξης των πολιτικών της στόχων.

  Οι Ασασίνοι υπήρξαν η εξτρεμιστική-φανατική πτέρυγα του σιιτικού κλάδου των Ισμαηλιτών. Για την ονομασία τους υπάρχουν διάφορες απόψεις. Η επικρατέστερη συνδέει την ονομασία Ασασίνοι με το χασίς (hashish), το οποίο κατανάλωναν (έτρωγαν, έπιναν ή κάπνιζαν) λίγο πριν τους ανατεθεί κάποιο τολμηρό εγχείρημα (Hashishin=αυτοί που καταναλώνουν χασίς). Κάποιοι, Άραβες κυρίως, συγγραφείς συνδέουν την ονομασία με το αραβικό ρήμα Hass που σημαίνει θανατώνω, εξολοθρεύω».

  Το νόημα της παράφρασής μου είναι ότι η θρησκεία έχει τις αντικαταθλιπτικές ιδιότητες του οπίου χωρίς όμως τις παρενέργειές του, γι’ αυτό είπα ότι δεν έχει τον απαξιωτικό χαρακτήρα της μαρξιστικής ρήσης. Είναι όμως ειρωνική με την έννοια ότι οι «γενναίοι», όχι της ηδονής, δεν έχουν ανάγκη την παραμυθία της θρησκείας. Και αυτοί είναι, πάντα ήσαν, οι λίγοι.