Παίζεται στους κινηματογράσφους.
Το «Φοβού τον πεθερό» είναι μια κωμωδία με το
μοτίβο της αναζήτησης (παίζεται ακόμη στους κινηματογράφους «Το
άγνωστο κορίτσι») και θέμα την πατρική αγάπη (πριν λίγες βδομάδες παίχτηκε ο
«Tony Erdman»). Επίσης βλέπουμε το μοτίβο των δυο ηρώων, αρκετά συνηθισμένο, τόσο στη
λογοτεχνία (Δον Κιχώτης-Σάντσο Πάντσα) όσο και στον κινηματογράφο
(Χοντρός-λιγνός). Εδώ το δίδυμο είναι ο νεαρός που τον παράτησε η κοπέλα του και
ο παρ’ ολίγον πεθερός.
Πολυάσχολος, βλέπει σπάνια την κόρη του. Δεν
απαντάει στα τηλεφωνήματά του ούτε στα μηνύματα που της στέλνει. Και πού αλλού
θα την αναζητήσει παρά στο σπίτι του φίλου της; Όμως έχουν χωρίσει εδώ και
τρεις μήνες. Η αδεξιότητά του και η ζήλεια του είναι ο βασικός λόγος. Θα τον
παρακαλέσει να την ψάξουν μαζί. Και ξεκινάει η αναζήτηση, στη διάρκεια της οποίας
παρακολουθούμε πολλά χιουμοριστικά επεισόδια.
Ειδολογικά, ξέρουμε ότι δεν την είχαν
απαγάγει. Τελικά ήταν σε διακοπές, κάπου στο εξωτερικό με το φίλο της.
Για κωμωδία πρόκειται, δεν μπορεί ο νεαρός να
μείνει αζευγάρωτος. Ο παρ’ ολίγον πεθερός τον ενθαρρύνει. Και, σ’ αυτή την
νυχτερινή περιπέτεια, θα ωριμάσει, θα αποκτήσει περισσότερη αυτοπεποίθηση.
Λεπτό, γουντιαλλενικό χιούμορ –χωρίς να
φτάνει τον Γούντι Άλλεν βέβαια, που τον θεωρώ αξεπέραστο – ικανοποιεί και
εκείνους που αρέσκονται στο πιο χοντρό χιούμορ, σε κάποια επεισόδια με ένα περίεργο
νεαρό που έχει μια ακόμη πιο περίεργη φιλενάδα. Πολύ μου άρεσε η ταινία.
No comments:
Post a Comment