Kristina Grozeva, Petar Valchanov, Slava (Δόξα, 2016)

Kristina Grozeva, Petar Valchanov, Slava (Δόξα, 2016)

  Δυο χρόνια μετά το «Μάθημα», η Kristina Grozeva και ο Petar Valchanov μας δίνουν τη «Δόξα» πάνω στο ίδιο μοτίβο, της γυναίκας που είναι μπλεγμένη και αγωνίζεται να ξεμπλέξει, εδώ όμως χωρίς το happy end.

  Ένας σιδηροδρομικός υπάλληλος, ελεγκτής κυκλοφορίας, βραδύγλωσσος, μοναχικός, φτωχός, βρίσκει στις ράγες σκορπισμένα ένα σωρό χαρτονομίσματα. Τα μαζεύει και τα παραδίδει.

  Η γυναίκα είναι διευθύντρια στο γραφείο τύπου του υπουργού συγκοινωνιών. Πέρα από τα επαγγελματικά, έχει και τα οικογενειακά: αγωνίζεται να κάνει παιδί με εξωσωματική. Είναι σαραντάρα, φαίνεται η πιο σίγουρη λύση. Είναι όμως αρκετά περίπλοκη, με ενέσεις που πρέπει να γίνονται στην ώρα τους, κ.λπ. κ.λπ.

  Πριν λίγο είχε ξεσπάσει ένα σκάνδαλο, ένα ξεπούλημα αμαξοστοιχιών για κομμάτι ψωμί, στο οποίο φαίνεται να είναι ανακατωμένο και το υπουργείο. Πρέπει να κάνουν κάτι για να το ξεχάσει ο κόσμος. Ο υπάλληλος αυτός ήλθε σαν από μηχανής θεός. Τον προβάλλουν τα κρατικά κανάλια σαν ήρωα. Παρασημοφορείται σε ειδική τελετή. Όμως ο υπουργός δεν θέλει να ακούσει όταν του μιλάει για ένα άλλο σκάνδαλο, κλοπή καυσίμων, δεν είναι η κατάλληλη ώρα του λέει. Όμως ο δημοσιογράφος που άκουσε τη συνομιλία πριν βγουν στον αέρα τον πλησιάζει και του ζητάει να μιλήσει στο κανάλι του. Αρνείται. Αυτός του δίνει την κάρτα του αν αλλάξει γνώμη.

  Και αλλάζει. Ο λόγος; Η διευθύντρια αυτή έχασε το ρολόι του, που του το πήρε για να του δώσει ένα άλλο, μοντέρνο, για να μην παρουσιαστεί μπροστά στην κάμερα με ένα ρολόι αντίκα. Όταν αυτός το ζήτησε πίσω, δεν το έβρισκε με τίποτα. Όμως αυτό το ρολόι αντίκα, μάρκας σλάβα (δόξα, ο τίτλος της ταινίας) είχε μεγάλη συναισθηματική αξία γι’ αυτόν, του το είχε χαρίσει ο πατέρας του, με αφιέρωση. Αυτή τον αποφεύγει, αυτός επιμένει, στο τέλος προσπαθούν να τον ξεγελάσουν με ένα imitation, το οποίο βέβαια, εκτός του ότι δεν ήταν το δικό του μια και δεν είχε αφιέρωση, πήγαινε, περιέργως, μπροστά.

  Τότε παίρνει τηλέφωνο τον δημοσιογράφο για να βγει στο κανάλι του. Θέλει να διαμαρτυρηθεί για το ρολόι του, όμως ο δημοσιογράφος τον βάζει να μιλήσει για το σκάνδαλο με τα καύσιμα. Η διευθύντρια γίνεται έξω φρενών. Με μαφιόζικο τρόπο τον εκβιάζουν να κάνει δήλωση αναίρεσης. Την κάνει, όμως για τον ίδιο είναι αργά.

  Οι συνάδελφοί του, εκείνοι που έκλεβαν τα καύσιμα, τον βουτάνε και τον χώνουν σε ένα αμάξι. Η διευθύντρια διαβάζει στην εφημερίδα για κάποιον που έπεσε πάνω στις ράγες. Μήπως είναι αυτός; Ρωτάει με αγωνία να μάθει το όνομά του. Στο μεταξύ ψάχνει για το ρολόι, και με τα πολλά το βρίσκει.

  Στο τελευταίο επεισόδιο την βλέπουμε να κτυπάει την πόρτα του σπιτιού του. Στο χέρι της κρατάει το ρολόι του. Ανοίγει η πόρτα. Αυτός βγαίνει έξω με μωλωπισμένο πρόσωπο, κουρεμένο κεφάλι και ξυρισμένα τα γένια. Απλώνει το χέρι της για να του δώσει το ρολόι. Αυτός την κοιτάζει βλοσυρά χωρίς να το παίρνει. Μετά τον βλέπουμε να αρπάζει ένα τεράστιο γαλλικό κλειδί, έξι κιλά ακούσαμε πιο πριν ότι ζυγίζει, με το οποίο έσφιγγε τις βίδες που είχαν χαλαρώσει στις ράγες.

  Στο τελευταίο πλάνο βλέπουμε τον άντρα της μέσα στο αμάξι να την περιμένει να γυρίσει.

  Με άφθονο χιούμορ σατιρίζουν οι δυο σκηνοθέτες τη διαφθορά κυρίως, αλλά και τη γραφειοκρατία. Καταπληκτική ταινία.