Kenji
Mizoguchi 8. 1935 The Poppy
(Gubijin-so)
Η «Παπαρούνα» είναι ένα μια
«μπερδεμένη» (έτσι τη χαρακτηρίζει το ΙMDb, complicated)
ερωτική ιστορία ανάμεσα σε δυο γυναίκες και δυο άνδρες.
Τον Ono τον περιμάζεψε έφηβο ο
πατέρας της Sayoko που
είναι καθηγητής. Περιφερόταν ορφανός και άστεγος στους δρόμους του Κιότο. Του
φέρθηκε σαν να ήταν παιδί του. Ταλαντούχος ο νεαρός, τον έστειλε να σπουδάσει
στο Τόκιο. Ήταν δεδομένο ότι θα παντρευόταν την κόρη του την Sayoko, η οποία τον αγαπούσε και την
αγαπούσε. Στο Τόκιο όμως ξελογιάστηκε με την Fujio, μια μοντέρνα κοπέλα και πολύ όμορφη, η οποία όμως ήταν να
παντρευτεί τον Munechika.
Σαν πρόταση γάμου θα του έδινε ένα ρολόι-κειμήλιο. Αντίθετα προτίθεται να το
δώσει στον Ono, τον
ταλαντούχο υποψήφιο διδάκτορα, ενώ ο Munechika είχε κοπεί ήδη δυο φορές στις εξετάσεις του για το
διπλωματικό σώμα.
Ο Ono στέλνει έναν
συμφοιτητή του στον πατέρα της Sayoko για να του πει ότι δεν θέλει πια αυτό το γάμο. H Sayoko που κρυφακούει τη
συζήτηση με τον πατέρα της σωριάζεται κάτω συντριμμένη. Ούτε να ακούσουν την
προσφορά του να τους ενισχύσει οικονομικά. Παίρνουν το τραίνο της επιστροφής.
Ο Munechika του τα
ψέλνει, και του λέει ότι πρέπει να δει τελικά τι θέλει και να φερθεί σαν
άντρας. Παίρνει την απόφασή του, τρέχουν και οι δυο να τους βρούνε. Έχουν
ξενοικιάσει τους λέει ο ιδιοκτήτης του σπιτιού που έμεναν, άκουσα ότι πάνε στο
σταθμό του τραίνου για το Κιότο. Τρέχει με το φίλο του. Μόλις που προλαβαίνει.
Η Fujio, βλέποντας ότι έχασε τον Ono, προσφέρει το ρολόι στον Munechika, στον οποίο ήταν να
το δώσει από την αρχή. Αυτός όμως το αρπάζει και το πετάει στη θάλασσα,
ξέροντας ότι δεν τρέφει αισθήματα γι’ αυτόν.
Σε κάποια σκηνή η Sayoko, κλαίγοντας, λέει στον
πατέρα της ότι θα μείνει για πάντα κοντά του. Και θυμήθηκα ότι αυτό το μοτίβο,
που θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως το μοτίβο του συμπλέγματος της
Ηλέκτρας, το συνάντησα κάμποσες φορές στις ταινίες του Yasujiro Ozu, σαν κεντρικό μοτίβο.
No comments:
Post a Comment