Chloé Zhao, Καλπάζοντας με το όνειρο (The rider, 2017)

Chloé Zhao, Καλπάζοντας με το όνειρο (The rider, 2017)

  Η Χλόη επιμένει στα μοτίβα της προηγούμενης (και πρώτης) ταινίας της, «Τραγούδια που μου έμαθαν τα αδέλφια μου». Πάλι έχουμε ινδιάνους (Ντακότα), πάλι έχουμε το αδελφικό δίδυμο με την αγαπησιάρικη σχέση, ενώ οι καουμπόηδες εδώ βρίσκονται σε πρώτο πλάνο. Ο πατέρας όμως του Brady δεν μοιάζει τόσο με τον πατέρα του John όσο με τον πατέρα του Sinan στην «Άγρια αχλαδιά» που προβάλλεται από την προηγούμενη Πέμπτη στους κινηματογράφους. Τζογαδόρος και αυτός, τρέφει μεγάλη αγάπη για το γιο του και την κόρη του.   

  Ποιητικός ο ελληνικός τίτλος σε σχέση με τον αγγλικό (Ο καβαλάρης), αποπνέει μια αισιοδοξία. Πιο ταιριαστός όμως θα ήταν «Εγκαταλείποντας το όνειρο». Πιο όνειρο; Να συνεχίσει το ροντέο παρά τον σοβαρό τραυματισμό που είχε στο κεφάλι του.

  Υπάρχουν και χειρότερα, να μείνεις σχεδόν τετραπληγικός, όπως ο άλλος «καβαλάρης» τον οποίο επισκέπτεται συχνά σε ένα κέντρο περίθαλψης, προσπαθώντας να τον ενισχύσει ψυχολογικά. Και βέβαια όλοι του επαγγέλματος έχουν κατά καιρούς διάφορα ατυχήματα, όχι όμως τόσο σοβαρά όσο τα δικά τους.

  Δουλεύει αρχικά σε ένα σούπερ μάρκετ, και όταν η κατάστασή του βελτιώνεται σαν εκπαιδευτής αλόγων. Όμως το όνειρό του, να ξανακαβαλήσει σε ροντέο, του έχει γίνει εμμονή. Μ’ αυτό το όνειρο «καλπάζει» τον Απόλλωνα, το άλογο που του αγόρασε ο πατέρας του όταν έμαθε ότι το ήθελε πολύ (τον Γκας τον είχαν πουλήσει για να πληρώσουν το χρέος για το τροχοσπιτό τους, αλλιώς θα έμεναν στο δρόμο).

  Στο τέλος του έργου τον βλέπουμε να πηγαίνει σε ένα ροντέο για να πάρει μέρος. Ο πατέρας του είχε προσπαθήσει να τον αποτρέψει. Όχι, δεν θα πάει να τον δει. Όμως όταν έρχεται η ώρα ο Brady τον βλέπει ανάμεσα στους θεατές, μαζί με την αδελφή του.

  Θα επιμείνει;

  Όχι, θα αποχωρήσει την τελευταία στιγμή.

  Υπάρχει το δίδαγμα σ’ αυτή την ταινία: πρέπει να παραιτούμαστε από τα όνειρά μας όταν η επιδίωξή τους είναι επικίνδυνη και η επίτευξή τους, ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, εντελώς αβέβαιη. Πέρα από τη δόξα (ένας νεαρός που τον αναγνωρίζει του ζητάει να φωτογραφηθεί μαζί του) υπάρχει η οικογένεια, τα άτομα που αγαπάει και τον αγαπούνε.  

   Βλέπω τους ηθοποιούς να παίζουν με το όνομά τους, και το οικογενειακό τρίο, διαβάζοντας το cast, φαίνεται να είναι πραγματική οικογένεια.

  Συγκινητική ταινία, έχει αποσπάσει κάμποσα βραβεία και βρίσκεται μέσα σε διάφορες λίστες με τις δέκα καλύτερες ταινίες της χρονιάς.