Georg Wilhelm Pabst, Το κουτί της Πανδώρας (Die Büchse der Pandora, 1929)

Georg Wilhelm Pabst, Το κουτί της Πανδώρας (Die Büchse der Pandora, 1929)

  Νομίζω ότι είναι δικαιολογημένη η αντίληψή μου ότι κινηματογραφικά έργα που αποτελούν μεταφορές θεατρικών έργων είναι κατά τεκμήριο πάρα πολύ καλά. Το 7,9 που έχει στο IMDb το «Κουτί της Πανδόρας», μεταφορά των θεατρικών έργων «Erdgeist» (το πνεύμα της γης) και της συνέχειάς του «Το κουτί της Πανδώρας» του Frank Wedekind, το επιβεβαιώνει.

  Το «Βραβείο ομορφιάς», η προηγούμενη ανάρτησή μας, γυρίστηκε την επόμενη χρονιά και είναι ομιλούσα ταινία, ενώ το «Κουτί τις Πανδόρας» είναι βουβή. Και τις δυο ταινίες τις είδαμε με την ευκαιρία της επανέκδοσης του «Ημερολογίου μιας παραστρατημένης» στο οποίο πρωταγωνιστεί η Louise Brooks.  

  Όμορφη, χαριτωμένη, τσαχπίνα, η Λούλου, σαν την Πανδώρα της μυθολογίας μας, ανοίγει το κουτί με τα δεινά, που πλήττουν όχι μόνο τους γύρω της αλλά και την ίδια. Με δυστυχισμένα τα παιδικά της χρόνια, θα καταντήσει courtesan, καταφέρνοντας τον τωρινό προστάτη της, μεγαλοεκδότη, να την παντρευτεί. Όμως και ο γιος του είναι ερωτευμένος μαζί της. Θα σκοτώσει κατά λάθος τον πατέρα, θα φυλακισθεί (τέλος του πρώτου θεατρικού), θα το σκάσει με τη βοήθεια μιας πλούσιας φίλης, και θα παρασύρει το γιο στην περιπέτεια. Χαρτοπαίχτης ο γιος, θα δυστυχήσουν, και τελικά, πάμφτωχοι, θα καταφύγουν στο Λονδίνο. Η Λούλου θα αρχίσει να εκδίδεται για να ζήσουν, για να πέσει τελικά από το μαχαίρι του Τζακ του Αντεροβγάλτη.

  Εξαιρετική η Louise Brooks, έζησε σαν και την Λούλου δυστυχισμένη τα τελευταία χρόνια της ζωής της.

  Την ταινία μπορείτε να τη δείτε στο youtube με αγγλικούς υπότιτλους.

  Τα δυο αυτά έργα του Wedekind ενέπνευσαν τον Alban Berg και έγραψε την όπερα «Λούλου». Την ξέρω από τα φοιτητικά μου χρόνια, τότε που η Ελληνοαμερικανική Ένωση δάνειζε δίσκους. Ευκαιρία όχι πια να την ξανακούσω, αλλά να τη δω, χάρη στο youtube.