Agnés Varda, Varda by Agnés (2019).

Agnés Varda, Varda by Agnés (2019).

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Φέτος, στις 29 Μαρτίου, στα ενενήντα της, μας έφυγε η Αγνή Βάρδα. Πατέρας της ήταν ο Ευγένιος Βάρδας, μηχανικός, πρόσφυγας μικρασιάτης που κατέφυγε στο Βέλγιο με την οικογένειά του.

  Πριν φύγει πρόλαβε και γύρισε την τελευταία της ταινία στην οποία μιλάει για τη ζωή της, αλλά κυρίως για το έργο της. Την ελληνική της καταγωγή την μαθαίνουμε από την αρχή. Μας λέει η Varda ότι όταν ήταν στο Σαν Φρανσίσκο, για κάποιο φεστιβάλ, ένας φίλος της τής είπε ότι ίσως γνωρίζει ένα ζωγράφο Varda που ζει σε μια βάρκα. Μια Τετάρτη πήγαν να τον δούνε. Τόσο ενθουσιάστηκε από την συνάντηση, ώστε έκανε ένα φιλμάκι γι’ αυτόν, εντελώς πρωτοποριακό, από το οποίο μας παρουσίασε ένα μικρό τμήμα. Βάζει τον ζωγράφο και τη ρωτάει πρώτα στα γαλλικά, μετά στα αγγλικά, και τέλος στα ελληνικά, επαναλαμβάνοντας κάθε φορά τη σκηνή της συνάντησης: Είσαι η κόρη του Ευγένιου Βάρδα; Για να συνεχίσει γαλλικά: τότε είσαι ανιψιά μου. Την αρχή της ταινίας όπου υπάρχει αυτό το απόσπασμα μπορείτε να τη δείτε στο youtube.

   Η Varda μας μιλάει για τις ταινίες της. Για την ταινία της «Κλεό από τις 5 έως τις 7» μας λέει ότι γυρίστηκε μετά από πρόταση του παραγωγού, που όμως διέθετε πολύ περιορισμένη χρηματοδότηση. Η περίπτωση της ταινίας αυτής αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι ο χαμηλός προϋπολογισμός δεν εμποδίζει μια ταινία να είναι αριστούργημα. Τόσο αυτή όσο και η «Ευτυχία» προβλήθηκαν πρόσφατα σε επανεκδόσεις. 

  Αγνοούσα τις υπόλοιπες δραστηριότητες της Varda, όπως για παράδειγμα ότι ήταν έξοχη φωτογράφος. Ανάμεσα στις φωτογραφίες που πήρε (Ιονέσκο, Νταλί, Κατρίν Ντενέβ, Τσε Γκουεβάρα, κ.λπ.) ήταν και ενός Mario Prassinos. Να ρωτήσω τον φίλο μου τον Κώστα αν είναι συγγενής του.

  Έκανε επίσης και ντοκιμαντέρ. Πολύ θα ήθελα να δω το ντοκιμαντέρ με τους φτωχούς εκείνους που μαζεύουν από τα πεταμένα τρόφιμα, αλλά και εκείνους που μαζεύουν τις πατάτες που αφήνουν οι μηχανές συλλογής τους. Μου θύμισε το δικό μας ραντολόι (γράφω για αυτό στο βιβλίο μου «Το χωριό μου, από την αυτοκατανάλωση στην αγορά», αλλά να μην παραθέσω απόσπασμα, οι παλιοί τουλάχιστον θα θυμάστε την «Σταχομαζώχτρα» του Παπαδιαμάντη).

  Επίσης είναι και επινοητική καλλιτέχνις. Έκανε κι αυτή ραντολόι μαζεύοντας πατάτες, από τις οποίες έφτιαξε υπέροχα τρίπτυχα. Σε αρκετές από τις καλλιτεχνικές κατασκευές της χρησιμοποίησε κινηματογραφικό υλικό, με ένα εντελώς πρωτότυπο τρόπο. Είναι τόσο εντυπωσιακές οι κατασκευές της, που και μόνο γι’ αυτές θα σας συνιστούσα να δείτε την ταινία.