Ron Howard, Pavarotti (2019)

Ron Howard, Pavarotti (2019)

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  O Λουτσιάνο Παβαρότι είναι ένας μύθος. Είναι ο τενόρος που έφερε την όπερα κοντά σε κόσμο που πριν δεν είχε ιδιαίτερη επαφή μαζί της. Συχνά βρισκόταν στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, θυμάμαι.

  Αρχίζω να πιστεύω ότι οι καλλίτερες βιογραφίες είναι οι κινηματογραφικές, όμως αυτές που χρησιμοποιούν αρχειακό υλικό, στις οποίες βλέπουμε τον βιογραφούμενο.

  Αυτό που θυμόμουν από τον Παβαρότι ήταν ο εύσωμος άνδρας. Τώρα βλέπω έναν άντρα γελαστό, με χιούμορ, καλόκαρδο, φιλάνθρωπο, και βέβαια εξαιρετικό τραγουδιστή. 

  Έβαλαν στην τάξη του γιου του έκθεση με θέμα «Τι δουλειά κάνουν οι γονείς σου;». Αυτός έγραψε ότι ο πατέρας του είναι ένας απατεώνας, διότι φεύγει βράδυ από το σπίτι και όταν γυρνάει η βαλίτσα του είναι γεμάτη με διάφορα μουστάκια (προφανώς για μεταμφίεση). Το ίδιο θέμα είδα ότι έβαλαν και στον «Γιο της πόρνης».

  Έχει μια σκοπιμότητα που οι δάσκαλοι βάζουν ένα τέτοιο θέμα στους μαθητές τους. Παίρνοντας μια ιδέα για την οικογένειά τους μπορούν να τους αντιμετωπίσουν καλύτερα, να υποψιαστούν τυχόν προβλήματα που κουβαλάνε.

  Σε μας δεν έβαζαν τέτοιο θέμα έκθεσης οι δάσκαλοί μας. Ο λόγος; Τους γονείς μας τους ήξεραν, όσο μεγάλο κι αν ήταν το χωριό μου, το Κάτω Χωριό, όνομα και πράγμα. Έχω γράψει ένα βιβλίο γι’ αυτό.

  Το θεωρώ δεδομένο ότι οι φίλοι της κλασικής μουσικής θα δουν το έργο, όμως το συνιστώ και σε σας που δεν την αγαπάτε. Πρόκειται για εξαιρετικό ντοκιμαντέρ. Και, πού ξέρεις, μπορεί βλέποντάς το να την αγαπήσετε. Εγώ την αγαπώ, και λέω επί τη ευκαιρία να δω κάποιες όπερές του που έχω στο αρχείο μου.