Tom Harper, Οι αεροναύτες (The aeronauts, 2019)

Tom Harper, Οι αεροναύτες (The aeronauts, 2019)

  Από χθες στους κινηματογράφους.

 Αυτό κι αν είναι σύμπτωση:

 Δεν θυμάμαι να είχα ξαναδεί αερόστατο σε ταινία, και τώρα το βλέπω σε δυο ταινίες μέσα σε δυο μήνες. Η άλλη ταινία ήταν «Το απίθανο ταξίδι ενός φακίρη». 

  Αρχίζω να αναρωτιέμαι αν γυρίζονται σήμερα ταινίες που δεν βασίζονται σε πραγματικά περιστατικά. Κι αν γυρίζονται αποτελούν εξαίρεση, όπως «Το κάλεσμα της άγριας φύσης» που προβάλλεται και αυτό από χθες.

  Η ταινία λοιπόν είναι εμπνευσμένη από πραγματικά περιστατικά, και κυρίως την πτήση που πραγματοποιήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1862 από τους βρετανούς αεροναύτες  James Glaisher και Henry Coxwell με την οποία καταρρίφθηκε το ρεκόρ ύψους, φτάνοντας τα έντεκα χιλιόμετρα (το προηγούμενο ρεκόρ ήταν εννιά χιλιόμετρα).

  Το συνηθίζω τελευταία, να αντιγράφω από άλλη βιβλιοκριτική μου. Από το «Κάλεσμα της άγριας φύσης» αντιγράφω: «…ενώ στη θέση του συνοδηγού του [στο έλκηθρο], εντελώς κινηματογραφικά, είναι εδώ μια γυναίκα».

  Το ίδιο και εδώ, εντελώς κινηματογραφικά, τη θέση του Coxwell την καταλαμβάνει μια γυναίκα, η Felicity Jones (Στο ρόλο του Glaisher είναι ο Eddie Redmayne). Η βικιπαίδεια στο σχετικό λήμμα έχει ειδικό τμήμα που αναφέρεται στα πραγματικά περιστατικά, ξεχωρίζοντάς τα από τα μυθοπλαστικά στοιχεία της ταινίας. Όπως και να έχει, η ταινία είναι συναρπαστική, και παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα τα προβλήματα που παρουσιάζονται στους δυο αεροναύτες, προβλήματα που θα μπορούσαν να τους στοιχίσουν τη ζωή. Κάποια στιγμή φοβήθηκα ότι δεν θα είχαμε happy end, όπως είδα σε τρεις ταινίες που επίσης βασίστηκαν σε πραγματικά γεγονότα, αλλά ευτυχώς όχι, το αερόστατο προσγειώθηκε, επεισοδιακά βέβαια, και οι δυο επιβαίνοντας σώθηκαν. Οι παρατηρήσεις που έκανε ο Glaisher σ’ αυτή την πτήση ήταν σημαντικότατες για την πρόβλεψη του καιρού με μεγαλύτερη ακρίβεια.

  Μην τη χάσετε, είναι από τις ταινίες με το μεγαλύτερο σασπένς που έχω δει ποτέ.