Από την Πέμπτη που
μας πέρασε στο Στούντιο.
Η ταινία έχει σαν
θέμα τη φιλία δύο στρατιωτικών, του Αλεξέι και του Ιβάν, και τους
παρακολουθούμε στην ανέλιξή τους, από τα χρόνια της οκτωβριανής επανάστασης
μέχρι και μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, οπότε έχουν φτάσει και οι δυο τον
βαθμό του στρατηγού. Δυνατή φιλία, ούτε που διανοήθηκε ο Ιβάν να την πέσει στη
γυναίκα του φίλου του με την οποία ήταν και αυτός ερωτευμένος, όμως αυτή
διάλεξε το φίλο του. Μάλιστα το ζευγάρι έδωσαν στον εγγονό τους (οι γονείς του
είχαν σκοτωθεί) το όνομα του φίλου τους, Ιβάν. Με συγκίνηση θα τους συναντήσει,
μαζί με τον μικρό Ιβάν, χρόνια αργότερα. Ναι, και αυτός ακολουθεί την καριέρα
του στρατιωτικού.
Οι ληστές έχουν
απαγάγει τη γυναίκα του Ιβάν και αυτός τρέχει και την ελευθερώνει. Τα
καταφέρνει. Όμως οι απαγωγείς τούς παίρνουν στο κυνήγι. Θα δοθεί άγρια μάχη,
στην οποία όμως θα κατατροπωθούν.
Θα κάνω όμως την
αποδόμηση.
Ποιοι ήταν αυτοί οι
ληστές;
Οι ληστές αυτοί ήταν
μουσουλμάνοι.
Δεν πολεμούσαν τη
σοσιαλιστική κυβέρνηση, κι ας μας λέγεται έτσι στην ταινία, όπως οι αντεπαναστάτες
λευκοί, αλλά την κυβέρνηση της Ρωσίας, η οποία τους είχε κατακτήσει έναν αιώνα
πριν.
Πώς τα ξέρω αυτά;
Δεν ήταν λοιπόν
ληστές, ήταν «κλέφτες», σαν τους δικούς μας που πολεμούσαν τους τούρκους· προπαππούδες
των τσετσένων, που η επανάστασή τους, πριν λίγα χρόνια, απέτυχε.
Παρόλα αυτά ή ταινία
μου άρεσε γιατί δείχνει ένα υψηλό ήθος και μια δυνατή φιλία. Και βέβαια και για
τις πολεμικές της σκηνές, μια και τα πολεμικά έργα είναι αγαπημένο μου είδος.
No comments:
Post a Comment