Wim Wenders, Pina (2011)

Wim Wenders, Pina (2011)

  Η Pina Bausch (1940-2009), διαβάζω στη βικιπαίδεια, ήταν χορεύτρια και χορογράφος. Με το «Χοροθέατρο Wuppertal Pina Bausch» ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο και άσκησε μεγάλη επίδραση στον σύγχρονο χορό.

  Η ταινία ξεκινάει με την «Ιεροτελεστία της άνοιξης» του Στραβίνσκι (Παρεμπιπτόντως, ακριβώς έτσι ξεκινάει και η ταινία του Jean Kounen, «Κοκό Σανέλ και Ιγκόρ Στραβίνσκι»), ένα έργο καθαρά μουσικής μπαλέτου, και περνάμε σε κομμάτια που δεν γράφηκαν ειδικά για το μπαλέτο («Έκτη συμφωνία του Τσαϊκόφσκι, άριες, λατινοαμερικάνικα και γερμανικά τραγούδια, κ.λπ.), τα οποία χορογραφεί και παρουσιάζει στο χοροθέατρό της. Ενδιάμεσα έχουμε τα μέλη του θεάτρου της που μιλάνε γι’ αυτήν, τη δουλειά της και τις εμπειρίες τους απ’ αυτήν, ενώ αρκετά κομμάτια εκτελούνται σε εξωτερικούς χώρους, σε πάρκα, ακόμη και σε λεωφορεία.

  Και πάλι ο Βέντερς πρωτοτυπεί.

  Στο «Invisible crimes» στο οποίο παίρνει συνέντευξη από βιασμένες και κακοποιημένες γυναίκες, κάποιες φορές, στα κρίσιμα σημεία της συνέντευξής τους, τις «εξαφανίζει» από το κάθισμα όπου κάθονται. Στην «Pina Bausch» δεν εξαφανίζει τα πρόσωπα που μιλάνε γι’ αυτήν αλλά τα παρουσιάζει αμίλητα, σαν να ποζάρουν για φωτογραφία, και αυτά που λένε ακούγονται «off-stage».  

  Εξαιρετικό ντοκιμαντέρ, πολύ μου άρεσε.

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία «Person to person».