Την Κοκό Σανέλ την είχα απλώς ακουστά, ότι ήταν κάτι στο χώρο της μόδας, και τώρα διάβασα τη βιογραφία της στη βικιπαίδεια για να δω τι ακριβώς ήτανε. Όσο για τον Στραβίνσκι, είναι από τους αγαπημένους μου συνθέτες. Στο παλιό μου αμάξι, το autobianchi, είχα μόνιμα στο ραδιοκασετόφωνο και άκουγα την κασέτα με τον «Πετρούσκα» και την «Ιεροτελεστία της Άνοιξης». Ο «Πετρούσκα» μου άρεσε περισσότερο, έτσι δεν με εξέπληξε για το γιουχάισμα της Ιεροτελεστίας στην πρώτη παράσταση. Τους καινούριους ήχους δύσκολα τους αποδέχεται κανείς. Όμως άρεσε στον Ντίσνεϋ, και τη χρησιμοποίησε στη «Φαντασία» του.
Η ταινία στηρίζεται σε ένα μυθιστόρημα φαντασίας με βάση το μύθο για τη σχέση του Στραβίνσκι με τη Σανέλ, τουλάχιστον έτσι γράφει η βικιπαίδεια. Και εδώ μπαίνει το πρόβλημα ότι αν δεν διαβάσεις σχετικά για την ταινία, σου δημιουργείται η εντύπωση ότι πρόκειται για βιογραφική ταινία. Διαβάζω τη βιογραφία του Στραβίνσκι στη βικιπαίδεια και βλέπω ότι η Σανέλ πράγματι προσκάλεσε το ζευγάρι με τα παιδιά τους στη βίλα της το 1920, όπου δούλεψε για κάμποσο διάστημα ο Στραβίνσκι, όμως δεν αναφέρει τίποτα για ερωτική σχέση. Αναφέρει όμως ότι χρηματοδότησε κρυφά μια καινούρια παραγωγή της Ιεροτελεστίας με τα μπαλέτα Ντιαγκίλεφ, πράγμα που βέβαια βάζει σε υποψίες. Όμως ο έρωτας του Στραβίνσκι ήταν η χορεύτρια Vera de Bosset την οποία συνάντησε στο Παρίσι ένα χρόνο μετά. Αυτή παράτησε τον άντρα της και ο Στραβίνσκι έκανε από τότε διπλή ζωή, μέχρι το θάνατο της γυναίκας του το 1939, οπότε και την παντρεύτηκε.
Όπως και να έχει, άκουσα αρκετή μουσική Στραβίνσκι, και η Anna Mouglalis στο ρόλο της Σανέλ μου άρεσε πάρα πολύ· και βέβαια η ταινία.
Posts
No comments:
Post a Comment