Book review, movie criticism

Thursday, January 9, 2020

Yuri Bykov, Ο ταγματάρχης (Майор,2013)




  Ο «Ταγματάρχης» γυρίστηκε ένα χρόνο πριν τον «Ηλίθιο», ταινία που είδαμε πριν τρία χρόνια.
  Τρέχει για το νοσοκομείο. Μόλις τον πήραν τηλέφωνο ότι γέννησε η γυναίκα του. Κακός οδηγός η βιάση, παρασύρει και σκοτώνει ένα αγοράκι. Η μάνα του οδύρεται. Τη χώνει μέσα στο αμάξι, το κλειδώνει, και τηλεφωνεί στους δικούς του, πώς να κουκουλώσουν την υπόθεση. Αυτοί τρέχουν, σκαρφίζονται διάφορα, όμως ξεπερνούν αυτά που είχε στο νου του ο ταγματάρχης. Ήθελε να δικαστεί, αλλά με ελαφρυντικά. Αυτοί κοιτάζουν να τον απαλλάξουν εντελώς, αλλά πώς; Σπάζοντας στο ξύλο τον άντρα της για να την υποχρεώσουν να υπογράψει την εκδοχή του ταγματάρχη. Αυτός θα επιστρέψει με μια καραμπίνα, θα κρατήσει δυο ομήρους, και το αποτέλεσμα είναι να σκοτώσει έναν αστυνομικό και να σκοτωθεί και ο ίδιος.
  Ο ταγματάρχης είναι ολότελα μετανοιωμένος. Τρέχει να προλάβει πριν σκοτώσουν τη γυναίκα. Θα την απομακρύνει έγκαιρα. Όμως τον εκβιάζουν: πρέπει να τα κουκουλώσουν όλα πάση θυσία, πρέπει να σκοτώσει τη γυναίκα που την έχει υπό την προστασία του. Διαφορετικά θα σκοτώσουν τη γυναίκα του και το μωρό του.
  Δεν έχει άλλη επιλογή.
  Στην τελευταία σκηνή τον βλέπουμε να κάνει ωτοστόπ και να ζητάει από τον οδηγό να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο.
  Απαισιόδοξος ο Μπίκοβ με τα unhappy end του, έχει σαν κύριο θέμα της ταινίας του την κατάχρηση εξουσίας. Επί πλέον σε μίνι σκηνές, διακοσμητικές στην πλοκή, καθώς και με διάφορες ατάκες δίνει μια εικόνα του τι επικρατεί στην αστυνομία αλλά και στους κύκλους των οικονομικά ισχυρών. -Στη χώρα αυτή είναι εύκολο να βρεθεί κανείς στη φυλακή, ακούμε μια τέτοια ατάκα. Όχι όμως όποιος κι όποιος, οι υψηλά ιστάμενοι με τις διαπλοκές και τους εκβιασμούς τη βγάζουν συνήθως καθαρή.  

No comments: