Book review, movie criticism

Thursday, January 16, 2020

Adil El Arbi and Bilall Fallah, Bad boys for life, 2020



  Από σήμερα στους κινηματογράφους.
  Πριν το γυναικείο δίδυμο στην «Αλήθεια» είδαμε το αντρικό στο «Bad boys for life». Τα κακά αγόρια είναι ένας μεσήλικας αστυνομικός «που δεν τον πιάνουν οι σφαίρες» και ένας ηλικιωμένος που είναι έτοιμος να βγει στο σύνταξη. Όμως θα μπλεχτούν σε περιπέτεια, και η περιπέτεια αυτή είναι εδώ ένα οικογενειακό δράμα.
  Αυτό είναι που ξεχωρίζει την ταινία, ενώ κατά τα άλλα έχει όλα τα στοιχεία της κωμωδίας δράσης, με τα κωμικά επεισόδια και τις κωμικές ατάκες, αλλά και τα κυνηγητά με αυτοκίνητα (έτσι ξεκινάει η ταινία), τα γρονθοκοπήματα, τις σφαίρες, και βέβαια τους νεκρούς.
  Στο «οικογενειακό δράμα» εμπλέκεται ο μεσήλικας αστυνομικός και οι «κακοί», μια μάνα και ένας γιος, που όπως θα αποδειχθεί…
  Όχι, δεν θα κάνω σπόιλερ, η ταινία μου άρεσε ακριβώς επειδή έχει να κάνει με οικογενειακό δράμα. Ο Αριστοτέλης το έχει πει καθαρά:  «ὅταν δ᾽ ἐν ταῖς φιλίαις ἐγγένηται τὰ πάθη, οἷον ἢ ἀδελφὸς ἀδελφὸν ἢ υἱὸς πατέρα ἢ μήτηρ υἱὸν ἢ υἱὸς μητέρα ἀποκτείνῃ ἢ μέλλῃ ἤ τι ἄλλο τοιοῦτον δρᾷ, ταῦτα ζητητέον».
  Ο αστυνομικός διευθυντής είναι πεσμένος στο έδαφος, κτυπημένος από σφαίρες. Είναι νεκρός ή όχι;
  Ο σκηνοθέτης θα μπορούσε να μας το πει άμεσα. Ένας αστυνομικός σκύβει πάνω του, πιάνει το σφυγμό του και λέει στους παρευρισκόμενους: είναι νεκρός.
  Υπάρχει και ο άλλος τρόπος, που έχει να κάνει με τη σημειωτική του κινηματογράφου.
  Η κάμερα, που παίρνει από πολύ ψηλά, ξεζουμάρει σιγά σιγά. Συμβολίζει μια ψυχή που ανεβαίνει στον ουρανό.
  Η επόμενη σκηνή είναι στο νεκροταφείο.

No comments: