Book review, movie criticism

Thursday, January 30, 2020

Klint Eastwood, Η μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ (Richard Jewell, 2019)


Klint Eastwood, Η μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ (Richard Jewell, 2019)


  Εξακολουθεί να παίζεται στους κινηματογράφους.
  Να το ξαναγράψω ακόμη μια φορά: στη φιλοσοφία είμαι απλοϊκός ρεαλιστής. Το ίδιο είμαι και στην ερμηνεία γεγονότων, προτιμώ την ευλογοφανή, απλή εξήγηση από όλες τις άλλες. Αυτό με κάνει να δυσπιστώ απέναντι στις θεωρίες συνομωσίας, που έχουν ένα υψηλό σθένος ελκυστικότητας, και που υπάρχουν πάρα πολλοί, για να μην πω οι περισσότεροι, που τις πιστεύουν.
  Υπάρχουν κάμποσα παραδείγματα, αλλά θα δώσω το πιο χαρακτηριστικό.
  Θυμάμαι, φοιτητής, στη δικτατορία, που συζήταγαν στα πηγαδάκια για την απόπειρα δολοφονίας κατά του Παπαδόπουλου. Όλοι υποστήριζαν, με όσους τουλάχιστον έτυχε να συζητήσω, ότι ήταν στημένη από τον ίδιο τον Παπαδόπουλο για να ανεβάσει το κύρος του. Εγώ αντέτεινα, προτείνοντας την απλή εξήγηση: αποκλείεται δηλαδή να είναι κάποιος πατριώτης που θέλησε να σκοτώσει τον δικτάτορα; Αποκλείεται, ήταν η απάντηση. Έπρεπε να πέσει η δικτατορία για να μάθουμε για τον Αλέξανδρο Παναγούλη.
  Ο Ρίτσαρντ Τζούελ υπηρετεί σαν σεκιουριτάς στους ολυμπιακούς της Αταλάντα, που έπρεπε να γίνουν στην Ελλάδα δικαιωματικά, για τον εορτασμό των 100 τους χρόνων. Ανακαλύπτει ένα ύποπτο σάκο, ειδοποιεί, είναι βόμβα, προσπαθούν να απομακρύνουν τον κόσμο πριν εκραγεί.
  Δεν τα κατάφεραν πλήρως, αφού υπήρξαν δύο νεκροί και πάνω από εκατό τραυματίες.
  Ποιος την τοποθέτησε;
  Και εδώ μπαίνει μπροστά η θεωρία συνομωσίας, αν και όχι μόνο: Μα ο Τζούελ, που την ανακάλυψε για να εισπράξει τα εύσημα.
  Ο τύπος θα αγκαλιάσει την εκδοχή, είναι πιο συναρπαστική από την εκδοχή ότι κάποιος άγνωστος, που δεν είχαν καταφέρει να εντοπίσουν, τοποθέτησε τη βόμβα. Όσο για την αστυνομία, καλύτερα ένας ύποπτος παρά κανένας ύποπτος. Με λίγη τύχη μπορούμε να τον τυλίξουμε, ώστε να μη φανούμε ανίκανοι στην κοινή γνώμη και να εισπράξουμε και τα εύσημα. Και ξεκινάει ο εφιάλτης για τον Τζούελ.  
  Όμως χάρη στον δικηγόρο Watson Bryant θα καταφέρει να ξεμπλέξει, μετά από 88 μέρες αγωνίας. Λίγα χρόνια αργότερα θα ανακαλυφθεί ο βομβιστής.
  Υπερβολές;
  Υπάρχουν και χειρότερες περιπτώσεις. Έχω ξεχάσει λεπτομέρειες και ονόματα, αλλά κάποιος δικός μας, εδώ στην Ελλάδα, έκανε ένα χρόνο φυλακή πριν ανακαλυφθεί ο πραγματικός ένοχος για την πράξη για την οποία είχε καταδικασθεί.
  Υπάρχει η σταγόνα που κάνει να ξεχειλίσει το ποτήρι. Ο Τζούελ πέθανε μετά από λίγα χρόνια, στα 44 του, από ανακοπή. Στην περίπτωσή του ποια ήταν η σταγόνα, το υπερβολικό του βάρος ή το στρες που πέρασε αυτές τις 88 μέρες;
  Εξαιρετική ταινία, και εκπληκτικός στο ρόλο του ο Paul Walter Hauser.   

No comments: