Leonid Bykov, Μόνο οι «γέροι» πάνε στη μάχη (В бой идут одни «старики», 1975)

Leonid Bykov, Μόνο οι «γέροι» πάνε στη μάχη (В бой идут одни «старики», 1975)

 

  Το «Μόνο οι γέροι πάνε στη μάχη» λέγεται για να δηλώσει ότι οι μεγάλοι στην ηλικία, λόγω της πείρας τους, είναι πιο χρήσιμοι στη μάχη απ’ ότι οι νέοι.

  Η πλοκή διαδραματίζεται σε ένα σοβιετικό αεροδρόμιο. Τις πρώτες αποστολές τις αναλαμβάνουν οι «γέροι», καθώς οι νέοι όχι μόνο δεν είχαν πείρα αλλά είχαν περάσει απλώς από ταχύρρυθμη εκπαίδευσης. Κυρίως παρακολουθούμε σκηνές από το ζωή των πιλότων, ενώ θα δούμε και κάποιες αερομαχίες. Όταν καταφτάνουν δυο κορίτσια-πιλότοι, όλοι έχουν τη διάθεση να τις φλερτάρουν. Η Μάσα όμως δίνει την καρδιά της στο Ρωμαίο.

  Το πρωτότυπο της ταινίας σε σχέση με άλλες ταινίες του είδους είναι οι μουσικές ενασχολήσεις των πιλότων. Ο διοικητής τους οργανώνει κανονική μπάντα, και ακούμε κάμποσα τραγούδια.

  Αναρωτιέμαι γιατί οι σοβιετικοί σκηνοθέτες αρέσκονται στα unhappy end. Στη «Μπαλάντα του Στρατιώτη» και στον «41^ο» του Τσουχράι, καθώς και στο «Όταν περνούν οι γερανοί» του Μιχαήλ Καλατόζοφ, έχουμε unhappy end.

  Το ίδιο και εδώ. Και οι δυο ερωτευμένοι σκοτώθηκαν.

  Χωριστά, χωρίς ο ένας να πληροφορηθεί για το θάνατο του άλλου.

  Αν δεν υπήρχε το unhappy end η ταινία θα μου άρεσε περισσότερο.