David Yates, Sex traffic (2004)

David Yates, Sex traffic (2004)

 

  Μετά το «Trafficked» (2021) του Joel Paul Reisig είπαμε να δούμε και το «Sex traffic», μια μίνι σειρά σε δυο μέρη, για να ολοκληρώσουμε την εικόνα του trafficking.

  Ίδιο θέμα, δεν μπορώ να μην το δω συγκριτολογικά.

  Στο «Trafficked» η ταινία εστιάζει περισσότερο στον αντίκτυπο που έχει στην οικογένεια η απαγωγή της κόρης. Στο «Sex traffic» βέβαια δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, οι δυο αδελφές από τη Μολδαβία έφυγαν για το εξωτερικό εν γνώσει της μητέρας τους για μια καλύτερη τύχη. Μόνο που ο μεσολαβητής ήταν ένας trafficker.

  Στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας βλέπουμε τη μοίρα αυτών των δυο αδελφών, την κακοποίηση που βιώνουν στα χέρια των νταβατζίδων και τις προσπάθειές τους να ξεφύγουν. Η μια θα τα καταφέρει, όμως θα επιστρέψει για να βρει την αδελφή της.

  Το δεύτερο μεγάλο θέμα της ταινίας μετά το trafficked είναι η διαφθορά. Έχουμε ακούσει διάφορα για τις ΜΚΟ, εγώ από πρώτο χέρι, όμως αυτό που συμβαίνει εδώ είναι ασύλληπτο. Η ίδια η οργάνωση που αναλαμβάνει την προστασία των εκδιδόμενων γυναικών φροντίζει για την προώθησή τους στα διεθνή σκλαβοπάζαρα.

  Η διαδικασία είναι απλή. Κάνουνε ντου στα μπαρ όπου δουλεύουν κοπέλες, τις αρπάζουν και τις προωθούν στο εξωτερικό. Ένας αστυνομικός, από αυτούς που είχε προσλάβει η συγκεκριμένη ΜΚΟ, ερωτευμένος με μια απ’ αυτές, βλέπει τη διαδικασία. Τον απολύουν από τη δουλειά του, γιατί δήθεν ήθελε να αγοράσει την κοπέλα, ενώ αυτός πήγε για να τη σώσει. Το βίντεο που πήρε ήταν αποκαλυπτικό. Με βάσει αυτό το βίντεο θα αποκαλυφθούν οι ένοχοι.

  Όλοι;

  Ένας θα την πληρώσει, οι άλλοι θα βγουν λάδι.

  Στην ιστορία θα μπλεχτεί και ένας δημοσιογράφος, που έχει υποψιαστεί τι γίνεται. Θα έλθει σε επαφή με τον αστυνομικό αυτόν, και θα συμβάλει και αυτός στην αποκάλυψη του σκανδάλου. Όμως, είπαμε, μόνο ένας θα την πληρώσει, που το πρόσωπό του φάνηκε στο βίντεο.

  Η διαφθορά στα υψηλά κλιμάκια είναι σαν την λερναία ύδρα, κόβεις ένα κεφάλι και στη θέση του φυτρώνουν άλλα δυο. Ο Ηρακλής δυστυχώς είναι μυθολογικό πρόσωπο, δεν υπάρχει κανένας πραγματικός Ηρακλής για να τη σκοτώσει.

  Στυφό το τέλος της ταινίας, ο μεγάλος κατάφερε και βγήκε λάδι. Δεν ξέρουμε όμως αν πήρε τελικά διαζύγιο από τη γυναίκα του, η οποία ανακάλυψε την απάτη και τον απείλησε ότι θα τη δημοσιοποιήσει. Η δημοσιοποίηση έγινε τελικά από τον δημοσιογράφο.

  Και το ειδύλλιο; Είναι δυνατόν να υπάρξει ταινία χωρίς ειδύλλιο;

  Θα κάνει έρωτα η Έλενα, η μια από τις δυο αδελφές, αυτή που είχε καταφέρει να ξεφύγει, με τον δημοσιογράφο.

  Την ηθοποιό που υποδυόταν την Έλενα ήμουν σίγουρος ότι την είχα ξαναδεί, αλλά δεν θυμόμουνα σε ποια ταινία. Ψάχνοντας στη βικιπαίδεια βρήκα. Είναι η Anamaria Marinca, εδώ στην πρώτη της τηλεοπτική εμφάνιση, ενώ μετά από μια δεύτερη ακολούθησε η πρώτη της κινηματογραφική, στην ταινία «4 μήνες, 3 βδομάδες και 2 μέρες» του Cristian Mungiu, βραβευμένη με τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, την οποία είδαμε πριν δυο χρόνια στο «Σχολείο του Σινεμά».  Μου άρεσε πάρα πολύ, γι’ αυτό αποφάσισα να δω τον Mungiu πακέτο. Η τελευταία ταινία του που είδα ήταν «Η αποφοίτηση» (2016). Για να δω αν γύρισε εν τω μεταξύ και άλλη ταινία.

  Μπα, δεν βλέπω, η «Αποφοίτηση» είναι η τελευταία του μέχρι στιγμής. Λέω όμως να δω κάποιες μικρού μήκους του, όταν ευκαιρήσω.